منطق سیاست‌گذاری آموزشی به مثابه تولید چیرگی (نگاهی به سیاست‌گذاری آموزش عالی در ایران)

هدف اصلی این مقاله بررسی نسبت میان سیاست گذاری های آموزش عالی و روایت های متافیزیکی است. ادعای اصلی مقاله نیز این است که چنین پیوندی به تولید چیرگی می انجامد. روایت های متافیزیک سنتی همواره در پی فهمی تمام و کامل از ذات و جوهر چیزها هستند. این خواست از طریق پدید آمدن دوقطبی‌ها و نادیده گرفتن تفاوت ها تحقق می یابد. استوار کردن سیاست گذاری های آموزش عالی بر روایت های متافیزیکی این خصلت را نیز به آن‌ها تسری می دهد. از لحاظ روش شناختی برای بررسی مدعای مقاله، متناسب با موضوع مورد بررسی از روش های توصیفی، تحلیلی و انتقادی استفاده شده. منابع پژوهش نیز شامل منابع دست اول و دوم،‌ به‌ویژه دو سند تحول راهبردی علم و فناوری و سند نقشه جامع علمی کشور، بوده است. یافته ها نشان می دهد که نظام سیاست گذاری آموزش عالی ایران تحت تاثیر دوگانه گرایی افلاطون و ارسطویی است. به همین دلیل خصلت مذکور در مبانی ارزشی و نظری اسناد آموزش عالی ایران انعکاس روشنی یافته است. یکی از پیامدهای این دوگانه گرایی به حاشیه رفتن و غلبه یک سویه و مرکزیت یافتن سویه دیگر است، وضعیتی که در متن اسناد قابل مشاهده است. به نظر می رسد برای رهایی از این وضعیت، طرح چشم اندازهای فلسفی جدیدی ضروری است که بتواند افقی نو را برای طرح نوع متفاوتی از سیاست گذاری آموزش عالی بگشاید.

the logic behind educational policy formation as a vehicle for establishing dominance: an examination of higher education policy in iran

this paper aims to address the relationship between educational policy-making and metaphysical narratives. it claims that such linkage leads to the production of domination. traditional narratives of metaphysics consistently long for a homogenous understanding of the essence of objects. however, such a volition is attainable but through the construction of binaries and the neglect of differences. likewise, establishing higher educational policies based on metaphysical narratives reinforces the aforementioned attribute. aligned with the subject matter, the methodology of the paper is descriptive, analytical, and critical. the research consists of both primary and secondary sources, especially the document of strategic transformation of science and technology and the document of comperhensive scientefic plan of the country, which were offered to the researcher. the result indicates that iran’s higher educational policy-making is influenced by a platonic and aristotelian dualism. as a result, such a dualism is explicitly reflected in the theoretical and value foundations of iran’s higher education documents. one of consequences of such a dualism, among many others, lies in the marginalization of a pole and the inevitable domination of the other. it appears that to resolve such a problematic condition a new philosophical perspective is required so that it might be able to render the possibility of a new distinctive perspective for educational policy-making.