«همه روان‌انگاری» تامس نیگل به‌عنوان مبنایی برای رویکرد عصب-تربیت

این پژوهش به بررسی دیدگاه تامس نیگل درباره‌ی همه روان‌انگاری می‌پردازد تا معلوم دارد که آیا این رویکرد در مقایسه با رویکردهای فیزیکالیستی مبنای مناسب‌تری برای رویکرد عصب-تربیت است یا خیر. در این پژوهش از روش توصیفی - تحلیلی استفاده شده است. مبنای فیزیکالیستی رویکرد عصب-تربیت به جای حل مساله رابطه ذهن و بدن و همچنین تبیین حالات ذهنی، با طرح دیدگاه‌های حذف‌گرایانه و تقلیل‌گرایانه و حذف صورت مساله و بدون توجه به ویژگی‌های پدیداری و اول شخص ذهن (با حذف یا تقلیل آگاهی پدیداری به رخدادها و فرایندهای مغزی) از منظر عینی و سوم شخص به حالات ذهنی نظر می‌کند. نیگل تصور بیرونی/عینی از جهان را ناتمام می‌داند و به‌منظور پر کردن شکاف تبیینی ذهن و بدن، و تبیین خاستگاه آگاهی و عقل، «همه روان‌انگاری» را پیش‌فرض می‌گیرد. رویکرد همه روان‌انگاری تامس نیگل در مقایسه با رویکردهای فیزیکالیستی، برای حوزه کلی تعلیم و تربیت، و بخصوص برای حوزه ویژه یاددهی-یادگیری، از جهت توجه به کلَیت وجود آدمی و ذهنیت و عینیت درهم تنیده‌، مناسب‌تر می‌باشد. با این همه، از آنجایی که همه روان‌انگاری نیگل در مواجهه با مساله ترکیب تبییین مناسب به دست نداده است، نمی‌تواند یک راه‌حلِ فاقد اشکال در تبیین علیَت ذهنی و آگاهی باشد و در نتیجه رابطه ذهن و بدن همچنان به‌عنوان یک مساله باقی می‌ماند.

Thomas Neigel's Panpsychism as a Basis for a neuro-education Approach

In this study, Thomas Nigel’s view of Panpsychism is examined to determine whether this approach is a more appropriate basis for the neuroeducation approach than the physicalist approaches. For this purpose, descriptive-analytical research method has been used. The physical basis of the Neuroeducation approach, instead of solving the problem of the relationship between mind and body and also explaining mental states, by adopting eliminatory and reductionist views and eliminating the problem without considering the phenomenal and first-person characteristics of the mind (by eliminating or reducing the apparent consciousness to events and brain processes) looks at mental states from an objective and third person perspective. Nigel considers the external/objective conception of the world incomplete and presupposes &Panpsychism& in order to fill the explanatory gap of mind and body, and to explain the origin of consciousness and intellect. Nigel’s Panpsychism approach, compared to the physicalist approaches, is more appropriate for the general field of education, and especially for the special field of teaching-learning in terms of paying attention to the totality of human existence and the intertwined nature of mentality and objectivity. However, since Nigel’s Panpsychism has not adequately explained the problem of composition, it can not be a flawless solution in explaining mental causation and consciousness. As a result, the relationship between mind and body still remains a problem to solve.