بازتولید قلمرو: گفتمان پارادکسیکال اصلاحات در نظام تربیتی ایران

آنچه که تاکنون علیرغم اصلاحات گسترده در نظام تعلیم و تربیت ایران ، موجب شده است تا نظام تربیتی ایران همچنان ناکارآمد باشد، غلبه نوعی گفتمان بر اقدامات اصلاحی است که بیشتر به بازتولید قلمروهایی منجر شده اند که خود مانع ظهور اصلاحات واقعی در نظام تربیتی به حساب می آیند. وجه پارادکسیکال گفتمان حاکم بر این اقدامات این است که از یک سو هدف از اقدامات اصلاحی را ایجاد تحول و بهبود در نظام تربیتی می داند و از سوی دیگر با باز تولید قلمروهای جدید، موانع جدیدی بر سر راه اصلاحات حقیقی بوجود می آورد. تجربه چهار دهه سیاستگذاری در نظام تربیتی ایران را می توان مصداق بارز چنین فرآیندی دانست. این گفتار با پرداختن به سه مفهوم مهم قلمرو سازی، قلمرو زدایی و باز تولید قلمرو، در پی تبیین ماهیت و کارکرد حاکمیت «گفتمان باز تولید قلمرو» در سه حوزه ساختاری، مبانی و نظریه پردازی تربیتی و وجوه پارادکسیکال آن از یک سو ، و همچنین ارایه راهکاری برای برون رفت ازآن به منظور تحقق یک نظام تربیتی کارآمد و خود سامان بخش از سوی دیگر است. تحلیل گفتمان انتقادی، تحلیل مفهوم و نوپردازی مفهومی مبنای روشی تدوین این مقاله است.یافته ها نشان می دهد که تا زمانی که بازتولید قلمرو به عنوان گفتمان اصلاحات در نظام تربیتی ایران در نظر گرفته شود، بدلیل ماهیت پارادکسیکال و ضد اصلاحی این گفتمان، امکان تحقق اصلاحات واقعی در نظام تربیتی وجود نخواهد داشت.

Re-Territorialization: The Paradoxical Discourse of Reforms in Iran Education System

What, despite all the reforms, has made Iran apos;s education system ineffective is the dominance of a discourse over a reform that has mostly led to the reterritorialization that prevents the emergence of real reforms in the education system. The paradoxical aspect of this discourse is that on the one hand, the reform aims to create change and improvement in the educational system. On the other hand, by reterritorialization , it creates new obstacles to real reforms that experience four decades of policy. In the Iranian educational system can be considered a clear example. This article by addressing the three important concepts of territorialization , deterritorialization , as well as the reterritorialization , it seeks to explain the nature and function of governance in the discourse of reterritorialization in three areas and also to provide a way out of it in order to achieve an efficient and selforganizing educational system on the other hand. Critical discourse analysis, concept analysis and reconceptualization are the basis of the method of compiling this article. The findings show that as long as the reterritorialization is considered as a discourse of reform in the Iranian educational system, due to the paradoxical and antireform nature of this discourse, it will not be possible to achieve real reform in the educational system.