نقش تصوف شهری عامه در تحولات سیاسی و اجتماعی آناتولی در سده‌های هفتم و هشتم هجری

سده‌‌های هفتم و هشتم هجری از ادواری بود که تصوف و طریقت‌های مختلف صوفیانه از نقش پررنگی برخوردار بوده‌اند. این امر در آناتولی به صورت بارزتری نمایان بود. با بررسی طریقت‌های فعال مختلف این دوره، معلوم می شود که برخی از آنها خصوصیات و ویژگی‌های مشترکی داشته‌اند و جریان مشترکی را شکل داده بودند که ما از آن با عنوان «تصوف شهری غیرحکومتی» نام برده‌ایم. این نوع تصوف، از زبان پیچیده‌ای برخوردار نبود و سعی داشت با بیانی ساده و همه‌فهم، به مقاصد اخلاقی و اجتماعی خود دست یابد. این نوع تصوف، بر عرصۀ عمل بیشتر از نظر تاکید داشته است و آن را در هم جوشی با طبقات مختلف عامه مردم نشان می داد. دومین ویژگی مهم این نوع تصوف، شهری بودن آن است که ناشی از پیوند تنگاتنگ آن با طبقات اصناف و پیشه وران شهری بود. در این پژوهش، آن را در سه کارکرد سیاسی، اجتماعی و اقتصادی مورد ارزیابی قرار دادیم.