بررسی اختلاف چهار جریان عمده وهابیت در دهه های شصت و هفتاد میلادی در زمینه تکفیر

جریان وهابی که در قرن هجدهم به وسیله محمدبن عبدالوهاب پایه گذاری شد، درطول زمان، دچار انشعاباتی درونی شد. برایند انشعابات تا سال 1979 م، شکل گیری چهار جریاناصلی است که عبارت بودند از: وهابیت سنتی تکفیری، وهابیت سنتی غیرتکفیری، آلبانی وصحوه. این پژوهش به روش کتابخانه ای و با بررسی منابع اصلی و تحقیقات انجام شده و هدفآن، بررسی نظرات جریان های وهابی در مسئله تکفیر است. در راستای رسیدن به این هدف، ایننتیجه به دست آمد که در بازه زمانی مذکور، جریان وهابیت یک سنت تکفیری بود و صحوه بهتکفیر مایل بودند؛ درحالی که وهابیت غیرتکفیری و آلبانی از آن اجتناب می کردند. همچنین ایننتیجه به دست آمد که ریشه این اختلاف، به نگرش هر جریان نسبت به مسئل ه حکومت بستگیداشت؛ بدین معنی که جریان هایی که طرفدار قیام و برپایی حکومت وهابی بودند، به تکفیر تمایلداشتند تا ضرورت جهاد علیه غیروهابی ها را برای پیروانشان توجیه کنند . این در حالی بود کهجریان هایی که خواهان قیام یا براندازی خشونت آمیز حکومت نبودند، به تکفیر نیز تمایلینداشتند.