تاثیر خشکسالی و قحطی بر وضعیت مالکیت زمین در ایران عصر ناصری

با انحطاط صنایع دستی و کاهش صادرات ابریشم در عصر ناصری، اقتصاد کشور، عمیقاً به بخش کشاورزی وابسته شد. به این ترتیب، زمین و مالکیت آن اهمیتی بیش از گذشته یافت. قحطی‌ها که معلول مجموعه‌ای از عوامل طبیعی و اقتصادی بودند موجب مرگ و میر و مهاجرت کشاورزان و کشت نشدن زمین‌های کشاورزی می‌شدند. کاهش محصولات زراعی، یا زمین‌ها را به تصرف دولت و ملاکان بزرگ درمی آورد و یا به موقوفات می‌افزود. این وضعیت به تضعیف خرده مالکی و تبدیل خرده مالکان به کارگران روزمزد می‌انجامید. قحطی، دولت را دچار بحران مالی می کرد و دولت برای رهایی از این بحران به فروش خالصه‌ها پرداخت. فروش خالصه‌ها قیمت غلات را افزایش داد، طبقه جدید تاجر- ملاک را پدید آورد و بر قدرت و نفوذ سیاسی ملاکان بزرگ افزود.

The impact of drought and starvation on land ownership in Iran in the Naseri era

Because of the craft downfall and reduction of silk export in the Naseri era, it became clear that the economy of the country has profoundly affiliated to the the agricultural sector.Therefor, land and land ownership became more significant.As the result of some natural and economic factors, starvation spreads and farmers had to immigrate and lands were left dropped without any water and cultivation.Reduction of agricultural products, the occupation of lands by the government, or big landowners or attachment to endowments. Weakened the petty land owners and changed theming to day workers. Government became involved in financial crisis, because of famine and to relieve of this situation it started to selling the crown lands.Selling the crown lands increased the price of corns and created a new class of landowner- merchants and increased the power and political influence of big landownerships in the government.