کارکردهای سیاسی رشوه در مناسبات درونی عصر صفوی و پیامدهای آن

یکی از مهم ترین تقدیمی ها در ادوار مختلف تاریخ ایران که دامنۀ آن به دورۀ صفویه کشیده شد، رشوه است. درواقع، استفاده از رشوه در مناسبات سیاسی درونی حکومت صفوی، از آغاز تا پایان عمر این سلسله تداوم داشت. در این پژوهش به دنبال پاسخ‌گویی به این پرسش هستیم که: کارکردهای سیاسی رشوه در مناسبات سیاسی درون حکومتی عصر صفوی چه بود؟ و چه پیامدهایی به دنبال داشت؟ این پژوهش با رویکرد توصیفی-تحلیلی انجام شده و یافته های آن نشان می دهد که رشوه در آغاز قدرت گیری صفویان نقش مهمی در پذیرش اطاعت حکام، تثبیت جایگاه شاه و تمرکز حاکمیت داشت. سپس در مناسبات شاهان صفوی با زیردستان نقش بسزایی در تصاحب مناصب، مشاغل و حفظ آنها ایفا می کرد که اقلیت‌های مذهبی ساکن در ایران، به‌ویژه ارامنه نیز از این قضیه مستثنی نبودند. در مقابل نیز شاهان صفوی از رشوه های تقدیمی حکام با شیوه هایی متنوع و متفاوت برای نمایش قدرت و ثروت خود در انظار عموم و همچنین سفرای خارجی بهره می بردند که این مسائل پیامدهایی از نظر اجتماعی و اقتصادی به دنبال داشت. 

the political functions of bribery in the internal relationsof the safavid era and its consequences

bribery was one of the most important offerings in different periods of iranian history, which extended to the safavid era. in fact, the use of bribery continued from the beginning up to the end of the safavid epoch in the internal political relations of this dynasty. in this research, we aim to answer these questions: “what were the political functions of bribery in the internal political relations of the safavid era?” and “what consequences did it have?” this research was conducted using a descriptive-analytical method and its findings show that bribery played an important role in accepting the obedience of the rulers, consolidating the position of the kings and centralizing the government at the beginning of the safavids’ rise to power. afterwards, it played a significant role in the relations of the safavid kings with their subordinates in terms of acquiring positions, jobs and maintaining them. also, the religious minorities living in iran, especially armenians, were not an exception to this. in contrast, the safavid kings used bribes offered by their rulers in various ways in order to display their power and wealth to the public and foreign ambassadors, which had its own social and economic consequences.