بازنمایی وجوه فرهنگی - تاریخی طریقت قتالی در گرمسیرات فارس قرون هفتم و هشتم ه.ق براساس تذکره های نویافته

طریقت قتالی توسط »شاه سیف‌الله قتال « (578-674 ه.) از عرفای قرن هفتم ه.ق پایه گذاری شده است. همزمان با هجوم هولاکو به بغداد، شاه سیف‌الله قتال و همراهانش از طریق بصره وارد سواحل خلیج‌فارس شدند.شاه سیف‌الله قتال به دلیل امنیت مسیر تجاری کیش، در نواحی پس کرانه ای آن یعنی در عمادده استقرار یافت و توانست از اتابکان فارس معافیت مالیاتی و با حاکمان لار رابطه محکم ایجاد کند.میراث فکری و فرهنگی این طریقت، به‌صورت تذکره‌های‌منظوم‌تحفه‌القلوب (اثر سید ابراهیم سید خلیل) و منثور تحفه الراغبین (سیدعلی بن سید حمدی)، در منطقه جنوب فارس و هرمزگان موجود است. از آن‌جا که این منابع، تا کنون به طور کامل معرفی نشده‌اند، این مقاله بر آن است تا با روش توصیفی تحلیلی، وجوه تاریخی - فرهنگی این طریقت را، با تاکید بر نسخه‌های خطی نویافته، به‌عنوان یک مسئله تاریخی، مورد پرسش قرار دهد. نتایج حاصل ازپژوه نشان می دهد که در پی برقراری امنیت در خلیج فارس و پس کرانه ها ی آن در دورة ایلخانان، طریقت قتالی از نظر فکری و فرهنگی در فارس از جایزاه برجسته ای برخوردار شدند و با حاکمان محلی وقت روابط مستحکمی برقرار کردند تا جایی که در کنش های سیاسی قرون هفتم و هشتم قمری به طریقتی تاثیرگذار تبدیل شدند.

Representation of cultural-historical aspects of Qattali sect in the Garmsirat of Fars in the seventh and eighth centuries AH based on newly found Manuscripts

Qattali sect was founded by Shah Saifullah Qattal (578674 AH) one of the mystics of the seventh century AH. Simultaneously with the invasion of Baghdad by Hulagu, Shah Saifullah Qatal and his companions migrated to the shores of the Persian Gulf via Basra. Due to the security of Kishchr( #39;39 #39;)s trade route, Shah Saifullah Qattal was established in its postborder areas, namely Emaddeh, and was able to resave tax exempt from Atabaks of Fars and establish a strong relationship with the rulers of Lar. The intellectual and cultural heritage of this sect is available in the region of southern Fars and Hormozgan in the form of poem manuscript called ldquo;TohfatAlQoloub rdquo; (by Sayyid Ibrahim Sayyid Khalil) and the prose manuscript called ldquo;TohfatAlRafgebin rdquo; (by Sayyid Ali ibn Sayyid Hamdi). Since these sources have not been fully introduced so far, this article intends to question the historicalcultural aspects of this sect as a historical issue, with emphasis on newly found manuscripts, and using descriptiveanalytical method. The findings of the research show that after the Mongol invasion, this sect was able to gain an intellectualcultural status through the security of the Persian Gulf regions and established strong relations with the local rulers of the time.