بررسی رویه سیاسی امام علی (ع) از منظر جامعه‌شناسی صلح

مقاله حاضر به دنبال بررسی این مساله است که رویه سیاسی علی (ع) در مواجهه با شرایط منازعه و مصالحه چگونه است؟ تحلیل این امر از منظر جامعه شناسی صلح و با استفاده از الگوهای نظری منازعه صورت می گیرد. لذا چارچوب نظری پژوهش در قالب دو دیدگاه کلی خشونت پرهیز و خشونت گرا قرار دارد. روش تحقیق مطالعه موردی با استفاده از روش اسنادی برای گردآوری داده ها و روش تطبیق الگو برای تحلیل داده ها است که در سه دوره زمانی حیات پیامبر، خلفای سه گانه و حکمرانی به کار گرفته می شوند. یافته های تحقیق نشان می دهد که علی (ع) در دوران حیات پیامبر در موقعیت تصمیم گیری برای صلح یا جنگ قرار ندارد. در دوران خلفای سه گانه، بر مبنای رویکرد وجدانی از روش های خشونت پرهیز اعتراض و عدم همکاری به سمت انصراف سیاسی می رود تا صلح حتی منفی برقرار باشد. در دوران حکمرانی، از خشونت پرهیزی قاعده مند برای رسیدن به صلح مثبت استفاده می کند و در صورت مواجهه با خشونت گرایی قاعده مند یا کنش ویران گر به خشونت گرایی راهبردی یا کنش بازدارنده متوسل می شدند. بنابراین علی(ع) در هر دو دوره حکمرانی و عد م حکمرانیخود، از رویکرد وجدانی خشونت پرهیز و منطق صلح مثبت تبعیت می کردند که متناسب با موقعیت سیاسی، در روش متفاوت بوده است.

A study of the political practice of Imam Ali (as) from the perspective of the sociology of peace

in the face of conditions of conflict and compromise? This is analyzed from the perspective of the sociology of peace and using theoretical models of conflict. Therefore, the theoretical framework of the research is taken in the form of two general views of nonviolence and nonviolence. The research method is a case study using the documentary method for data collection and the model matching method for data analysis which are used in the three periods of the Prophetchr(chr('39')39chr('39'))s life, the three caliphs and the rule. The findings of the research show that Ali (AS) was not in a position to decide for peace or war during the life of the Prophet. In the era of the three caliphs, based on a conscientious approach to nonviolent methods of protest and noncooperation, it moves towards political resignation so that even negative peace can be established. During his rule, he uses systematic nonviolence to achieve positive peace, and in the face of systematic violence or destructive action, he resorts to strategic violence or deterrent action.