مناسبات سلاطین و فقها در دوره ی مملوکان مصر

فرماندهان ترک، دو سلسله از سلطنت مملوکی را پدید آوردند و به عنوان رهبران نظام سیاسی فاقد مشروعیت، برای کسب اعتبار از نهاد دین و نخبگان مذهبی بهره بردند. این مقاله با رویکرد تاریخی-تحلیلی در پی پاسخ به پرسش چگونگی و چرایی ارتباط سلاطین مملوکی و فقیهان برآمده، تا نشان دهد که حاکمیت و فقها در راستای مقاصدی که داشتند، ارتباطی دو سویه برقرار کردند. با مطالعه منابع این دوره چنین برداشت می گردد که، سلاطین مملوکی جهت کسب مشروعیت سیاسی و دینی از ارتباط با فقها بهره بردند. در این راستا، آنها خلافت عباسی را احیا کردند و به عنوان حامیان خلافت و مسلمین، از اصل جهاد کمک گرفتند. حمایت از ایدئولوژی اهل سنت و جلب نظر نخبگان دینی عامل دیگری بود که ممالیک از آن استفاده کردند. . نخبگان مذهبی نیز از حمایت دولت استفاده درون و برون گروهی کردند تا به مقاصد سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و مذهبی خود برسند . در نتیجه، ارتباط دوسویه این دو نهاد سبب پایداری قدرت ممالیک در برابر توطئه های داخلی و خارجی شد و علما علاوه بر دستیابی به موارد بالا، به منزلت اجتماعی نیز دست یافتند.

The Sultans and Faqih’s relationships in Egypt in Mamluk era

A turning point in Mamluk history, the third reign of Al Nasir ibnn Qalawun, 1995, Amalia Levanoni, Leiden, New York, Koln,Instigators in doing good: power, piety, patriarchy, and royal women’s charitable endowments in Bahri Mamluk Cairo, 2013, Alexis Anne Lefort, The university of Texas at San Antonio, department of Anthropology Manners and Customs at the Mamluk Court, 1984, Karl Stowasser, Muqarnas, Vol. 2, the art of the Mamluks ,BrillPopular responses to Mamluk fiscal reforms in Stria, 20082009, Bethany J. Walker, Bulletin d'études orientales, institut Francais du ProcheOrientSlaves, Wealth and Fear: An Episode from Late MamlukEra Egypt, 2009, Nur Sobers Khan, Oriens