محاسن و معایب نظام آموزشی امامیه در عصر صفوی با تاکید بر ریاض العلماء

حکومت صفویان، از دوره های شاخص تاریخی ایران بود که علم و دانش رونق بسیار داشت. این عصر، از اهمیت زیادی برخوردار است؛ زیرا با تشکیل این حکومت و رسمیت یافتن مذهب تشیع، نظام آموزشی امامیه شکوفا شد. شاه اسماعیل اول، موسس سلسله صفوی، برای مشروعیت بخشی به نظام سیاسی خود، مقدمات تاسیس نهادهای آموزشی را فراهم کرد. اساتید این نظام آموزشی با فعالیت و تلاش خود، پیشرفت هایی در زمینه های مختلف علمی داشته اند. در این دوره، تحت تاثیر رشد همه جانبه فرهنگ و تمدن ایرانی، نظام آموزشی تحولات قابل توجهی را تجربه کرد. نظام آموزش امامیه، علی رغم محاسن زیاد، کاستی ها و معایبی نیز، داشت.بنابراین، ضرورت دارد در این پژوهش، به این پرسش اساسی پاسخ داده شود که نظام آموزش امامیه در عصر صفوی چه محاسن و معایبی داشت؟ یافته های پژوهش که بر اساس روش توصیفی - تحلیلی و با جستجو در منابع وپژوهش های مربوط به آن دوره به ویژه کتاب ریاض العلما،ء سامان یافته است، نشان می دهد که احداث مساجد، مدارس، مکتب خانه، کتابخانه ها و ترجمه و تالیف کتاب به زبان فارسی، توجه به خوشنویسی، نقاشی، معماری و دعوت از علمای جبل عامل، بحرین، عراق و فراهم نمودن شرایط برای ادامه تحصیل زنان، تامین بودجه، اعطای حقوق مکفی به استادان و پرداختن کمک هزینه تحصیلی به طلاب از محاسن نظام آموزشی امامیه در عصر صفوی است؛ حال آنکه شرح، حاشیه نویسی و تعلیقه بر کتب، عدم توجه به تخصصی شدن علوم، عدم رعایت پیش نیاز در دروس و تنبیه بدنی در مکتب خانه ها از معایب نظام آموزشی امامیه در آن دوره محسوب می شود.