نگاهی تازه به فن بیان حضرت علی (ع) در نهج ‌البلاغه

فن بیان و ارتباط برقرار کردن با مخاطب و ارائه مطالب به گونه‌ای که تاثیرگذار و قابل لمس باشد، هنری است که ویژگی خاصی به کلام گوینده می­دهد. حضرت علی (ع) در پرتو این هنر، شکل خاصی از حرکت و حیات‌آفرینی به کلام خود بخشیده است. راز این تاثیرگذاری به مسائل مختلفی مربوط می‏شود که در این مقاله، با بررسی فن سخنوری آن حضرت، به بررسی آن پرداخته می‏شود. رعایت اصل اقناع، استفاده از روش تصویرگری، حس‌انگیزی، همراهی صور خیال ادبی با حرکت و حیات و حرکت منظم حس و عاطفه در بطن کلام از عوامل تاثیرگذاری کلام آن حضرت هستند. بررسی این امور علاوه بر نشان‌دادن گوشه­هایی از عظمت کلام حضرت در ارتباط برقرار کردن با مخاطب، بخوبی، نشان می‌دهد که روح حاکم بر نهج البلاغه دقیقاً، مطابق با شخصیت و محیط زندگی حضرت علی (ع) بوده و بخشی از آن، می­تواند پاسخی باشد به ابن خلّکان و پیروان او که در صحّت انتساب نهج البلاغه به حضرت علی (ع) تردید کرده­اند.