یادکرد حیوانات در نهج البلاغه؛ کارکرد حقیقی و تصویرآفرینی هنری

یادکرد از جانداران به‌ویژه حیوانات، از راه های ایجاد حیات و حرکت در تصویرآفرینی هنری و ادبی است. از این طریق می توان تصاویر را از رکود خارج کرد و اثربخشی و نفوذ آن را بیشتر نمود. بر همین اساس، یکی از کارکردهای نام بردن از حیوانات در نهج‌البلاغه، نقشی است که این مهم در خلق تصاویر بر عهده دارد. در این نوشتار که با روشی توصیفی ـ تحلیلی به انجام رسیده، سی‌وسه گونه حیوان را در نهج‎البلاغه شناسایی کرده است. ایننام بری دلایل متعددی داشته است؛ گاه به‌صورت حقیقی و از جهت خلقت و اوصاف، ماموریت داشتن، حقوق و احکام، بیان علم الهی و حشر و معاد بوده است. همچنین در برخی موارد، عناصر بیانی چون تشبیه، استعاره، مجاز و کنایه مورد توجه بوده است. در نهج‌البلاغه، بسیاری از تصویرسازی‌ها از دنیا، فضائل و رذایل اخلاقی، گناه، تقوا، فرار از جنگ و امثال آن با استفاده از جنبه‌های مختلف حیوانات به تصویر کشیده شده است.