ضوابط عرضه روایات به قرآن کریم

در منابع حدیثی شیعه و اهل سنّت، یکی از راه‌های سنجش احادیث و تشخیص سره از ناسره، «عرضه احادیث به قرآن» است؛ موضوعی که به عنوان یک ملاک، بارها از سوی پیامبر (ص) و امامان شیعه (ع) طرح شده است. این روایات به همراه ویژگی ها و ضوابطش، در لسان فقها و محدّثان به «روایات عرض» نام‌بردار است. اگرچه دانشمندان و علمای حدیث کمابیش به اسناد روایات عرض و صحّت و سقم آنها پرداخته اند؛ امّا کمتر به ضوابط و اصول عرضه بر قرآن توجّه شده است. برای کشف شیوه صحیح این فرایند، نیازمند تحلیل متن و محتوای روایات عرض و استخراج ضوابط و اصولی هستیم که در جریان عرضه، باید به آنها توجّه داشت. توجّه به انواع مخالفت احادیث با قرآن، جایگاه بررسی سندی نسبت به نقد قرآنی، تمایز میان دو مقولۀ عرضه به هنگام تعارض و عرضۀ مطلق روایات، سرنوشت روایات پس از عرضه به قرآن و... برخی از ضوابط و اصول این فرایند است.