رابطه دین مداری و بصیرت دینی در نهج ‌البلاغه

دین اسلام برای همه ابعاد وجودی انسان و شیون مادّی و معنوی زندگی او برنامه ارایه کرده است. پس می‌تواند مدار زندگی بشر قرار گیرد و پاسخگوی نیازهای جسمی و روحی، فردی و اجتماعی انسان باشد. نهج البلاغه به دلیل اشتمال بر تعالیم جامع و مرتبط با حوزه‌‌های مختلف معرفتی، ازجمله عقاید و اخلاق، یکی از منابع اسلام‌شناسی است که قابلیت پاسخگویی به نیازهای معرفتی انسان را دارا می‌باشد، ازآن جمله، مساله بصیرت دینی و رابطه دین‌مداری با آن است که در این کتاب به طور کامل تبیین شده است. دین‌مداری در نهج‌ البلاغه‌ به معنای بهره‌مندی از روح تعبّد و بندگی و ایجاد تلازم میان علم و عمل در عرصه‌ها و حوزه‌های مختلف حیات فردی و اجتماعی است که این دو، شاخصه سوم دین‌مداری یعنی «بصیرت دینی» را موجب می‌شوند که خود، در تعامل متداخل با دو اصل تقوی (تعبّد) و ولایت‌پذیری، حمیّت و غیرت دینی را در وجود انسان دین‌مدار متجلّی می‌سازد. واژگان کلیدی: دین مداری، بصیرت دینی، تقوا، ولایت‌پذیری، غیرت دینی.