مفهوم شناسی تعبیر «صالح ‌المومنین» در قرآن و تحلیل آرا مفسّران و مترجمان پیرامون آن

واژه «صالح ‌المومنین» در چهارمین آیه از سوره تحریم ?... فَاِنَّ اللَّهَ هُوَ مَوْلَاهُ وَجِبرْیلُ وَصَالِحُ الْمُوْمِنِینَ وَ الْمَلَایِکَهُ بَعْدَ ذَلِکَ ظَهِیرٌ? حاکی از منزلت و جایگاه ویژه‌ای‌ است که خداوند آن را برای بهترین و شایسته‌ترین شخصیّت بعد از پیامبر قرار داده ‌است. روایات شیعی و نیز بسیاری از روایات عامّه، مصداق این شخصیّت را تنها، حضرت علی (ع) دانسته‌اند‌‌. البتّه برخی از مفسّران عامّه به بهانه قرایت یکسان این واژه در دو حالت مفرد و جمع به شکل «صالح ‌‌المومنین» و «صالحوا المومنین» بر این اعتقادند که این واژه در اصل، جمع بوده و حرف «واو» پایانی آن در رسم ‌المصحف، حذف گردیده ‌است و به دنبال این دیدگاه، بسیاری از مفسّران شیعه و همچنین مترجمان قرآن، این واژه را به شکل جمع تفسیر و‌ ترجمه کرده‌اند‌‌. این مقاله به اثبات این نکته پرداخته که‌ ترکیب اضافی واژه «صالح‌ المومنین» در این آیه قطعاً مفرد و تنها دارای یک مصداق متعیّن ‌است.