معناشناسی حدیث تردّد

اثبات اختیار مطلقه، علم ذاتی اطلاقی، اختیارات سه‌گانه طولی و توالی جمال و جلال الهی، از جمله معارفی است که همگی از قِبَل انتساب تردّد به ذات مقدّس الهی قابل کشف است. به دلیل فقدان معناشناسی مناسب نسبت به این واژه و عموماً به دلیل ناسازگاری معنای این واژه با مبانی غیر شیعی، عدّه‌‌‌ای از اندیشمندان با لحاظ معنای خاصّی از تردّد، سعی بر آن داشته اند تا خداوند را به نوعی از انتساب به تردّد پیراسته نمایند و در این مسیر، دست به تاویل این دسته از روایات زده اند. مقاله حاضر پس از بازنگری در مفهوم تردّد، انتساب تردّد به خداوند را حقیقی می‌شمرد و تغییر نگرش مبنایی به این دسته از روایات را گامی موثّر در بررسی های فقه الحدیثی می داند.