تحلیل روایت ‌شناختی زمان در داستان زکریا(ع) در قرآن کریم بر اساس نظریه ژرار ژنت

روایت زمان، یکی از مباحث مهم در علم روایت شناسی است. ژرار ژنت بزرگترین نظریه پرداز مبحث زمان در روایت، جامع ترین بحث را در این خصوص مطرح کرده است. وی مسیر گردش داستان از زمان تقویمی به زمان روایی را در سه مقوله «نظم»، «تداوم» و «بسامد» بررسی کرده است. پژوهش حاضر درصدد است تا به شیوه توصیفی تحلیلی مولفه های زمان روایی را در داستان زکریا (ع) در قرآن بررسی کند و چگونگی کاربرد عنصر زمان در این داستان را تبیین نماید. نتایج پژوهش نشان می دهد که در مولفه نظم، پیشواززمانی و بازگشت زمانی در داستان زکریا (ع) بسیار به کار رفته اند؛ اما پیشواززمانی نسبت به بازگشت زمانی، بیشترین میزان را به خود اختصاص داده است و در درجه اول قرار دارد. در مولفه تداوم نیز، گفتگو، خلاصه و حذف در داستان نمود بیشتری دارد و بسامد غالب در داستان، از نوع مکرّر است.