بررسی ادله قرآنی سریان ادراک در هستی با تمرکز بر آیات تسبیح و شهادت

یکی از حقایقی که ذهن بسیاری از اندیشمندان را به خود مشغول کرده، شعور همگانی موجودات است، موضوعی که ظواهر آیات قرآن کریم گواه آن است. پرسش اصلی پژوهش حاضر آن است که آیات تسبیح و شهادت چگونه بر سریان ادراک در هستی دلالت می کنند؟ نگارنده در این مقاله می کوشد با به کارگیری روش توصیفی تحلیلی، نخست، ادله قرآنی شعور همگانی موجودات را طبقه بندی کرده و در گام دوم، سریان ادراک در هستی را با تمرکز بر آیات تسبیح و شهادت بررسی و ارزیابی کند. نتایج به دست آمده بیانگر آن است که شعور به معنای مطلق علم و آگاهی بر اساس دلالت التزامی و ظهور آیات تسبیح و شهادت برای موجودات به نحو عمومی و حقیقی ثابت است. البته، پذیرش دلالت مطابقی آیه 43 سوره نور بر شعور همگانی موجودات نیز بعید نیست. در مجموع، می توان به این نتیجه دست یافت که هر موجودی بهره ای از علم دارد، هرچند تمام حقیقت چنین علمی برای انسان ناشناخته و دست نیافتنی باشد.

analysis of the qur’anic evidence for the perception of beings with a focus on verses about praise and testimony

one of the issues that have attracted the attention of scholars is the perception of all beings. this is what the qur’an provides evidence for. the basic question is how the tasks of praise and testimony can be attributed to the perception that runs through the whole universe. as an attempt to answer this question, the present study uses a descriptive-analytical method to, first of all, classify the pieces of the qur’anic evidence in this regard and then assess the perception of beings on the basis of the verses about praise and testimony. as the results of the study indicate, perception in the sense of general knowledge or awareness is to be taken for granted by virtue of the semantic associations and the verses about praise and testimony. of course, as verse 43 in chapter noor suggests, it is possible to extrapolate perception to all beings. by and large, it is concluded that everything has a certain degree of awareness, but the details or all the aspects this awareness are not and cannot be known to human beings.