امامان شیعه(علیهم السلام) و علم کلام (بر پایه مطالعات حدیثی)

در برخی از کتاب های شیعیان روایاتی درباره نهی از کلام وجود دارد. این روایات باعث شده گروهی از شیعیان بپندارند که دانش کلام نه تنها سودمند نیست، بلکه این علم از نظر امامان شیعه نکوهیده است. با مطالعه روایات این موضوع و دقت در سیره معصومین می‌بینیم که امامان شیعه از بزرگان کلام در روزگار خود بوده و تلاشهای بسیاری دراین زمینه به کار بسته‌اند. آنان خود با متکلمان سایر مذاهب مناظراتی داشته و شاگردان خود را هم برای رویارویی با آنان تعلیم می‌داندند و به آنان اجازه مناظره و بحث با مخالفان می‌دادند. گاهی این مجالس مناظره در حضور امامان تشکیل می‌شد. بر این اساس اصل در نگاه امامان شیعه مفید بودن و جواز پرداختن به این علم است و در زمانهای خاص، موضوعات خاص، افراد خاص و شرایط خاص به نهی از تکلم و مناظره پرداخته‌اند. برخی از روایات نکوهش کلام نیز مربوط به نهی از شیوه‌های نادرست یا نهی از بحث های بی نتیجه در موضوعات متنوع است و اختصاصی به دانش کلام ندارد.

shiite imams (pbuh) and theology(kalam),

in some shiite books, there are traditions about forbidding theology(kalam). these traditions have led a group of shiites to think that theology(kalam) is not useful and has not been condemned by the shiite imams. studying the traditions on this subject and paying attention to the biography of the shiite imams shows that the shiite imams were among the great theologians in their time. they have had debates with scholars of other religions. shiite imams trained their students to face the opposition. debates were sometimes held in the presence of imams. therefore, shiite imams believe that knowledge of theology(kalam) is useful .but sometimes at certain times, certain topics, certain people and certain circumstances forbid debating. some of the traditions  condemning theology(kalam) are also related to incorrect methods or fruitless discussions and are not specific to the knowledge of theology(kalam).