روش آیت الله خویی در توحید مختلفات

راویانی با اسامی مشترک، همواره در میان اسناد احادیث شیعه و اهل سنت یافتمی شوند ؛ اما اینکه کدام‌یک از این راویان مشترک، دارای یک هویت هستند به بررسی ، پژوهش و گرد آوری قرائن و شواهد نیازمند است. بحث از وحدت و تعدد عناوین راویان ، از مباحث مورد نیاز دانش سند شناسی است و ثمره آن، در جرح‌وتعدیل راویان و میزان اعتبار سند، اثر گذار است. پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی‌ تحلیلی و با بررسی آرای آیت الله خویی در «معجم رجال الحدیث» این موضوع را به جهت یافتن قواعد اشتراک‌یابی، واکاویده است. ایشان تنها احتمال اتحاد دو عنوان را برای حکم به اتحاد کافی نمی‌داند و همواره بازتاب اتحاد یا تعدد دو عنوان را در طبقه راویان و نیز گزارش های اصول اولیه رجالی جسته است و در این مسیر، به برخی قرائن تمسک کرده است؛ قراینی همچون دارای کتاب همسان بودن، طریق روایی مشترک، اشتراک در شرح حال. از نظر ایشان اختلاف طبقه موجب تعدد راویان و اشتراک طبقه موجب یکی بودن مصداق آن عناوین است مگر در جایی که راوی آنها قیدی ذکر نموده باشد همچنانکه تعدد عنوان در اصول اولیه رجالی در حکم به تعدد لازم است. آیت الله خویی حکم نهایی را با مطالعه و ارزیابی تک تک این قرائن در کنار یکدیگر صادر کرده است.

Ayatollah Khoi’s Method in Assimilations of Differences

Narrators with common names are always found in the documents of Shiite and Sunni hadiths, but which of these common narrators have an identity requires research and evidence gathering. Discussion of the unity and multiplicity of narrators is one of the required issues in the science of archeology) knowledge of document). In addition, its effect is on the acceptance or rejecting of narrators and the validity of the document of narrators. The present study uses the descriptiveanalytical method and examines the views of Ayatollah Khoi in the Collection of Hadith Men to find common ground. He does not just consider the possibility of a union of two titles to be sufficient to warrant a union, and has always examined the reflection of the union or the multiplicity of the two titles in the narrators’ class as well as reports of Rajali’s basic principles. In addition, on this path, he has resorted to some signs; like having the same book, a common way of narrating, sharing a biography. In his view, class divergence has a multiplicity of narrators, and class sharing is one reason for those titles to be the same unless their narrator mentions it. Just as multiplication of the title in the basic principles of the Rejali, is necessary in the multiplicity. Ayatollah Khoi issued the final verdict by studying and evaluating each of these signs together.