رابطه لفظ و معنا در ساختار نظم‌آهنگ قرآن کریم

موضوع ارتباط لفظ و معنا که از آن با تعابیری همچون آوامعنایی، فونوسمانتیک و نظم‌آهنگ نیز یاد شده، مبحثی مهم و دیرینه در مطالعات زبانی است. از آنجا ‌که قرآن کریم امری از مقوله زبان است، این ارتباط را به‌خوبی در این متن مقدس می‌توان دید. در پژوهش حاضر گروه‌هایی از آیات از نظر رابطه‌ای که میان لفظ و معنی آن‌ها وجود دارد، بررسی‌شده‌اند تا بدین شکل، پیدایی جلوه‌های آهنگین در قرآن، متناسب با معانی الفاظ پی‌جویی شود. همچنین از نقش هریک از حالات تقدیم ‌و تاخیر الفاظ و عبارات قرآن، تکرار حروف، ادغام و فکّ ادغام حروف و نیز حذف و اضافه آن‌ها در ایجاد فضای آهنگینِ متناسب با مفهوم آیات، سخن گفته ‌شده است و رابطه آن‌ها با معانی آیات بررسی گردیده است.