موقعیت یابی مبتنی بر پرش با استفاده از حسگرهای مرجع دارای دو شعاع ارتباطی متفاوت

چکیده: با توجه به ماهیت شبکه های حسگر بی سیم و تصادفی بودن توزیع حسگرها، کارایی صحیح شبکه مستلزم مکان یابی حسگرها است. گروهی از روش‌های مکان یابی، روش‌های مبتنی بر پرش هستند. اساس کار در این روش‌ها، به دست آوردن فاصله حسگرهای مجهول از مرجع برحسب اندازه پرش است. در این مقاله روشی مبتنی بر پرش‏‏، بر پایه روش dv-hop معرفی شده است. در این مدل گره های مرجعی که دارای دو شعاع ارتباطی متفاوت هستند، می‌توانند حسگرهای واقع در نواحی‌ که خطای زیادی تولید می‌کنند را شناسایی کرده و با قراردادن مقدار مناسب برای فاصله آن ها، میانگین خطای مکان یابی را به مراتب نسبت به روش dv-hop کاهش دهند. عملکرد این مدل تحت شرایط مختلفی از قبیل تغییر شعاع ارتباطی، تراکم حسگرهای مرجع و مجهول و مقادیر مختلف پارامتر غیریکنواختی انتشار (doi) مورد بررسی قرارگرفته است. نتایج شبیه‌سازی حاکی از آن است که با استفاده از روش پیشنهادی، می‌توان علاوه بر افزایش اتصال شبکه، با تعداد کم حسگرهای مرجع به دقت بالایی دست یافت.