بررسی تجربی و عددی استحکام اتصال چسبی با مدل ناحیه چسبناک پی. پی. آر. اصلاح‌شده

هدف اصلی از انجام این پژوهش امکان سنجی بکارگیری مدل ناحیه چسبناک پی. پی. آر. اصلاح شده جهت شبیه سازی آسیب در لایه چسب اتصال تیر دو لبه یکسر گیردار با چسبنده های فلزی است. برای شبیه سازی عددی آسیب در لایه چسب، نخست از قانون کشش جدایش دوخطی بهره برده شده است. با استفاده از نتایج منحنی نیرو جابجایی حاصل از آزمون های تجربی و مقایسه آن با پاسخ عددی، پارامترهای چسبناک مدل دوخطی برای ضخامت مشخصی از چسب حاصل می گردد. در ادامه به کمک پارامترهای به دست آمده، پارامترهای چسبناک مدل پی. پی. آر. اصلاح شده استخراج می شود. با استخراج انرژی شکست و کالیبراسیون مدل های عددی، در نهایت مدل پی. پی. آر. اصلاح شده علاوه بر قابلیت کاربرد در اتصالات چسبی فلزی، برتری نسبی خود را نیز در مدل سازیِ بهتر چسب نشان می دهد. بررسی تاثیر پارامترهای هندسی طول ترک اولیه و ضخامت چسبنده ها بر سفتی و استحکام نهایی اتصال چسبی نیز نشان می دهد که افزایش طول ترک اولیه و ضخامت چسبنده ها، به ترتیب اثر وارون و مستقیم بر سفتی و استحکام اتصال دارد.