تعامل انسان و ربات‌های دستیار اجتماعی جهت بهبود توجه اشتراکی در کودکان مبتلا به اتیسم

استفاده از ربات، و به صورت خاص ربات‌های انسان‌نما ، در بسیاری از حوزه‌ها از جمله حوزه درمان، رشد روزافزونی را تجربه کرده است. در این پژوهش از ربات انسان‌نما برای بهبود توجه اشتراکی در کودکان مبتلا به اتیسم استفاده شده است. از جمله چالش های این رویکرد این است که اولا این بیماری شرایط خاصی برای بیمار به وجود می‌آورد که حضور درمان‌گر و هر شئ خارجی دیگری را به راحتی پذیرا نیست؛ چالش دوم مربوط به انتخاب الگوریتم‌ها و روش‌های مناسب ردیابی سر و مردمک چشم در کودکان مبتلا به اتیسم است، که یکی از ویژگی‌های آن‌ها حرکات غیر ارادی و کنترل نشده سر و چشم به طرفین می‌باشد. سومین چالش روال درمان و پژوهش است، روند درمان و انجام تست‌های طراحی شده نباید باعث ایجاد تحریک بیش از حد در کودک شود، برای غلبه بر چالش‌های ذکرشده، علاوه بر الگوریتم ردیابی مردمک چشم بلادرنگ با مقاومت بالا، بدون استفاده از سخت افزارهای تجاری، با استفاده از درخت تصمیم‌گیری فازی برای ترکیب اطلاعات پزشکی و مهندسی در طول درمان استفاده شده است، و نهایتا مفهوم درمان تعاملی برای بهبود کودکان اتیستیک معرفی گردیده است..