effects of marker density, number of quantitative trait loci and heritability of trait on genomic selection accuracy

The success of genomic selection mainly depends on the extent of linkage disequilibrium (ld) between markers and quantitative trait loci (qtl), number of qtl and heritability (h2) of the traits. the extent of ld depends on the genetic structure of the population and marker density. this study was conducted to determine the effects of marker density, level of heritability, number of qtl, and to compare the accuracy of predicting breeding values using two diverse approaches: gblup and bayesa using simulated data under two different distributions of the qtl effect. thereby, three traits (milk production, carcass weight and mature body weight) were simulated with the heritability of 0.10, 0.30 and 0.50, respectively; for each ovine animal, a genome with three chromosomes, 100 cm each. three different marker densities was considered (1000, 2000 and 3000 markers) and the number of qtl was assumed to be either 100, 200 or 300. data were simulated with two different distributions of the qtl effect which were uniform and gamma (α=1.66 and β=0.4) the marker density, number of the qtl, the qtl effect distributions and heritability levels significantly affected the accuracy of genomic breeding values (p<0.05). the bayesa produced estimates with greater accuracies in traits influenced by a low number of the qtl and with the gamma qtl effects distribution. based on the findings of this simulation, heritability, as well as dense marker panels, aiming to increase the level of ld between the markers and qtl, is likely to be needed for successful implementation of the genomic selection.

اثر تراکم نشانگری، تعداد QTL و وراثت‌پذیری صفت بر صحت انتخاب ژنومی

پیشرفت انتخاب ژنومی به طور گسترده­ای وابسته به وجود عدم تعادل پیوستگی بین نشانگرها و QTLها، تعداد QTL و وراثت­پذیری صفت است. وجود عدم تعادل پیوستگی به ساختار ژنتیکی جمعیت و تراکم نشانگری بستگی دارد. این مطالعه جهت تخمین اثر تراکم نشانگر، وراثت­پذیری صفت و تعداد QTL روی صحت ارزش­های اصلاحی ژنومی توسط دو روش آماری GBLUP و بیزA صورت پذیرفت. بنابراین سه صفت (تولید شیر، وزن لاشه و وزن بلوغ) به ترتیب با وراثت­پذیری 1/0، 3/0 و 5/0 با ژنومی شامل 3 کروموزوم، هر کدام به طول 100 سانتی­مورگان در گوسفند شبیه­سازی شد. سه سطح مختلف تراکم نشانگری (1000، 2000 و 3000) با سه سطح متفاوت تعداد QTL شامل 100، 200 و 300 در نظر گرفته شد. داده­ها با دو توزیع متفات اثر QTL شامل توزیع یکنواخت و گاما (66/1=α و 4/0=β) شبیه‌سازی شدند. تراکم نشانگری، تعداد QTL، توزیع اثرات QTL و سطوح مختلف وراثت­پذیری صفت به طور معنی­داری صحت ارزش اصلاحی ژنومی را تحت تأثیر قرار دادند (05/0>P). بیشترین میزان صحت ارزش اصلاحی ژنومی توسط روش بیزA در صفاتی با تعداد QTL پایین و توزیع گاما اثر QTL حاصل شد. بر اساس نتایج حاصل از این شبیه­سازی، وراثت­پذیری صفت همانند تراکم نشانگری می­تواند سبب افزایش عدم تعادل پیوستگی بین نشانگرها و QTLها شود که این امر در اجرای موفق انتخاب ژنومی ضروری می­باشد.