effect of varying protein levels and preservation methods and duration on egg production performance and external egg qualities of japanese quails in a semiarid environment

The study was conducted to determine the effect of varying protein levels and preservation method on external egg qualities of japanese quails. a total of 180 birds were randomly allotted into three dietary treatments in a completely randomized design (crd) replicated six times. a factorial arrangement of 3 × 4 × 4 which involves 3 protein levels (15, 20 and 25% crude protein), 4 storage methods and 4 time intervals was designed to determine the effect of storage methods on external egg quality characteristics. the birds were fed diets containing 15, 20 and 25% crude protein in treatment 1, 2 and 3, respectively. the trial lasted for 10 weeks during which egg production, egg weight and external egg qualities were monitored. the egg weight, hen day and hen house egg production were significantly higher for quails fed diet containing 25% crude protein. there was significant effect of protein level on egg width, height and shell thickness (p<0.05). however, there was no significant effect of preservation on egg height, shell thickness and shell index. however, significant effects were observed in egg weight and shell area when the eggs were immersed in oil and stored at room temperature (p<0.05), results indicated that length of preservation has no significant effect on haugh unit, shell weight, shell index and shell area. however, egg weight was lower at week 0, other storage intervals remain the same. storage time was found to be significant for all the traits observed. refrigeration and immersion in oil and stored at room temperature provide significant (p<0.05) value for haugh unit, indicating a minimal loss in quality. it was concluded that increasing dietary protein level of 25% will increase the production performance and internal egg quality of japanese quails. refrigeration and immersion in oil provided the best method for storage of eggs of the japanese quails.

اثر سطوح مختلف پروتئین و روش‌ها و مدت ذخیره‪سازی روی عملکرد تولیدی و کیفیت خارجی تخم بلدرپین‌های ژاپنی در محیط نیمه خشک

این مطالعه به منظور تعیین اثر سطوح مختلف پروتئین و روش و مدت ذخیره­سازی روی کیفیت خارجی تخم بلدرچین انجام شد. در مجموع 180 جوجه بلدرچین به طور تصادفی به سه تیمار جیره­ای در یک طرح کاملاً تصادفی با 6 تکرار اختصاص یافتند. یک آرایش فاکتوریل 4 × 4 × 3 با سطح پروتئین (10، 20 و 25 درصد)، چهار روش ذخیره­سازی و چهار فواصل زمانی برای تعیین اثرات روش­های ذخیره­سازی روی خصوصیات خارجی تخم بلدرچین طراحی شد. جوجه بلدرچین­ها از جیره­های 10، 20 و 25 درصد پروتئین خام به ترتیب در تیمارهای 1، 2 و 3 تغذیه شدند. آزمایش به مدت 10 هفته ادامه پیدا کرد. در طی این مدت تولید تخم، وزن و کیفیت خارجی تخم­ها اندازه­گیری شدند. وزن تخم، تولید تخم بر اساس روز مرغ و روز سالن به طور معنی ­داری در بلدرچین­های تغدیه شده با جیره 25 درصد پروتئین خام بالاتر بود. اثر سطح پروتئین جیره روی عرض و طول و ضخامت تخم معنی ­دار بود (05/0>P). اثر روش ذخیره­سازی روی ارتفاع تخم، ضخامت پوسته و شاخص پوسته معنی­ دار نبود. اثرات معنی ­داری روی وزن و مساحت پوسته تخم برای تخم­های آغشته به روغن ذخیره شده در حرارت اتاق وجود داشت (05/0>P). نتایج مشخص نمود که طول ذخیره­سازی اثر معنی ­داری روی واحد هاو، وزن پوسته و مساحت پوسته نداشت. وزن تخم در هفته اول ذخیره کاهش یافت در حالیکه در فواصل زمانی دیگر یکسان بود. اثر زمان روی تمامی صفات معنی­ دار بود. خنک‪سازی در یخچال و آغشته کردن با روغن و ذخیره­سازی در حرارت اتاق تأثیر معنی­ داری (05/0>P) روی واحد هاو گذاشت که مشخص کننده یک اتلاف حداقلی از کیفیت است. نتیجه­گیری کلی اینکه، افزایش سطح پروتئین جیره به 25 درصد، عملکرد تولیدی و کیفیت داخلی تخم بلدرچین­های ژاپنی را افزایش می‪دهد. خنک‪سازی در یخچال و آغشته نمودن به روغن بهترین روش برای ذخیره­سازی تخم بلدرچین بود