comparison of phytoremediation potential of pothos and sansevieria under indoor air pollution

Indoor air pollution is one of the most important environmental subjects in the world with serious side effects on human health. we report the result of a three replications and factorial design experiment that assesses the effect of plants (epipremnum aureum and dracaena trifasciata) on the removal of indoor air pollution. to gain the objects, potted plants were placed individually in 125 liters airtight glass containers (chamber) which had a small valve to inject and sucking airs. each plant was exposure to, benzene 25 and 50 μl/l, acetone 25 and 50 μl/l, ethanol 50 μl/l and methanol 50 μl/l during a day (24 hours). according to the biochemical examination electrolyte leakage (%) of pothos was decreased especially in acetone 25 μl/l versus on treated sansevieria increased. total chlorophyll content of sansevieria in all treatments was increased, while it was decreased when pothos exposure to benzene 25, benzene 50 μl/l and methanol 50 μl/l. catalase activity and superoxide dismutase showed converse results. in both plant species catalase activity was decreased especially in acetone 50, however superoxide dismutase activity was increased in all treatments and in sansevieria exposure to benzene 50 μl/l more than others. there was no significant change in proline content of pothos, although there was significant increase in acetone 50 μl/l and ethanol 50 μl/l of sansevieria. the results indicate when plants exposure to the benzene, tissue cells damaged more than other treatments while, acetone had least amount of tissue cell damage. according to this paper results, both plant species have the potential of indoor air pollution phytoremediation but, pothos had higher adaptability in pollutant indoor area.

مقایسه توان گیاه پالایی دو گیاه زینتی پوتوس و سانسوریا به هنگام مواجه با آلودگی های فضای بسته

آلودگی هوای داخل خانه یکی از مهمترین موضوعات زیست محیطی در جهان است. ترکیبات آلی فرار که از جمله آلاینده های محیط های بسته می باشند، می تواند سلامت انسان را به خطر بیاندازد. در این راستا و به‌ منظور بررسی توان گیاه پالایی دو گیاه سانسوریا و پوتوس در حذف چهار آلاینده بنزن، استون، اتانول و متانول از محیط‌های بسته هدف، آزمایشی طراحی و اجرا گردید. ابتدا دو گونه گیاهی بطور جداگانه در گلدان‌های مختلف کشت شدند، سپس درون محفظه های شیشه‌ای دربسته به حجم 125 لیتر قرار گرفتند. هر گیاه به مدت 24 ساعت در معرض غلظت‌های مختلف آلاینده‌ها قرارگرفت. نتایج بررسی‌های بیوشیمیایی نشان داد، درصد نشت یونی گیاهان پوتوس تیمار شده در مقایسه با شاهد کاهش یافته است اما در گیاه سانسوریا در اکثریت تیمارها افزایش یافت. در مقابل، محتوی کلروفیل کل برگ سانسوریا در تمام تیمارها افزایش داشت اما در پوتوس به جزء تیمار بنزن 50 میکرولیتر/لیتر تفاوت چشمگیری با شاهد دیده نشد. میزان فعالیت آنزیم کاتالاز در هر دو گیاه کاهش چشمگیری داشت خصوصا تیمار استن 50 میکرولیتر/لیتر در گیاه سانسوریا. میزان فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز در دو گیاه و تمام تیمارها نسبت به شاهد افزایش داشت و بیشترین آن در تیمار بنزن50 میکرولیتر/لیتر در گیاه سانسوریا بود. همچنین میزان محتوای پرولین گیاهان پوتوس تفاوتی نسبت به شاهد نداشت اما در سانسوریا کلیه تیمارها خصوصا دو تیمار استن 50 میکرولیتر/لیتر و اتانول 50 میکرولیتر/لیتر افزایش یافتند. با توجه به نتایج هر دو گونه استفاده شده در این تحقیق قادر به گیاه پالایی محیط های بسته می باشند و این توانایی در پوتوس به دلیل سازگاری بالاتر با شرایط، بیش از سانسوریا مشاهده شد. همچنین هنگام قرار گرفتن در معرض بنزن بیشترین و به هنگام تیمار با استون کمترین تنش و آسیب بافتی به گیاهان وارد شد.