applying multivariate factor analysis approach in land suitability evaluation for medicinal-ornamental plant damask rose in northeast of iran

Lack of knowledge of vital factors in the production and cultivation of plants in unsuitable areas can increase the use of chemical fertilizers to prevent a reduction in plant yield. in the present study, the factor analysis (fa) by principal component analysis (pca) method as multivariate statistical was applied to evaluate the land suitability zonation of 36700 points for damask rose plantation in north khorasan province, ne iran. for this purpose, the extracted 16 variables were processed, resulting in four factors that explain about 90% of the total variance. the explained variances of those factors are varied from 28.573 to 8.855% for factors 1 and 4 after the varimax rotation, respectively. the zonation map of land suitability revealed that 2.61% (665.6 km²) of the surface area was highly suitable, 95.78% (24410.47 km²) was moderately suitable and 1.61% (409.74 km²) of the region was marginally suitable for damask rose production. the geographical distribution revealed that the points with very high suitability are laid in the western, middle, and eastern parts of the study area, while the mid part of the study area and some scattered parts in the east, northeast, and northwest exhibited moderate suitability for damask rose. the most important limiting factors for the damask rose plantation in the study area were climatic factors including mean temperature during the growing cycle, mean temperature during the germination, and mean temperature during the flowering.

استفاده از روش تحلیل عاملی چند متغیره در ارزیابی تناسب اراضی گیاه زینتی- دارویی گل محمدی در شمال شرق ایران

عدم آگاهی از عوامل حیاتی در تولید و کشت گیاهان در مناطق نامناسب ­می تواند باعث افزایش استفاده از کودهای شیمیایی برای جلوگیری از کاهش عملکرد گیاه شود. در پژوهش حاضر، از روش تحلیل عاملی (FA) با روش تحلیل مؤلفه‌های اصلی (PCA) به‌عنوان روش آماری چند متغیره جهت ارزیابی پهنه‌بندی تناسب اراضی ۳۶۷۰۰ نقطه برای کشت گل محمدی در استان خراسان شمالی، شمال شرق ایران استفاده شد. برای این منظور ۱۶ متغیر استخراج شده پردازش شد که منتهی به چهار عامل شد که حدود ۹۰ درصد از واریانس کل را تبیین می کند. واریانس توضیح داده شده این عوامل از 28/573تا 8/855درصد به ­ترتیب برای فاکتورهای یکم و چهارم پس از چرخش واریماکس (Varimax) متغیر بود. نقشه پهنه‌بندی تناسب اراضی نشان داد که 2/61 درصد (665/6 کیلومترمربع) مساحت سطح بسیار مناسب، 95/78درصد (24210/47 کیلومترمربع) نسبتاً مناسب و 1/61درصد (409/74 کیلومترمربع) از سطح منطقه برای تولید گل محمدی مناسب است. پراکندگی جغرافیایی نشان داد که نقاط با تناسب بسیار بالا در بخش‌های غربی، میانی و شرقی منطقه مورد مطالعه قرار گرفته‌اند، در حالی‌که بخش میانی منطقه مورد مطالعه و برخی از بخش‌های پراکنده در شرق، شمال شرق و شمال غرب تناسب متوسطی دادند. مهم‌ترین عوامل محدودکننده برای کاشت گل محمدی در منطقه مورد مطالعه، عوامل اقلیمی شامل میانگین دما در طول دوره رشد، میانگین دما در طول جوانه‌زنی و میانگین دمای گلدهی بود.