اثربخشی آموزش سبک زندگی در رضایت‌مندی و فرسودگی زناشویی زنان متاهل شهر اصفهان

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش سبک زندگی در رضایت‌مندی و فرسودگی زناشویی زنان متاهل شهر اصفهان انجام شده است. روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی همراه با گروه کنترل و پیش آزمون و پس آزمون است. جامعه آماری شامل تمامی زنان متاهل مراجعه‌کننده به فرهنگسرای خانواده شهر اصفهان در بهار سال 1395 می‌باشد که 30 نفر از آن‌ها به شیوه نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شده اند (هر گروه متشکل از 15 نفر). گروه آزمایش در طول 12 جلسه هفتگی، آموزش سبک زندگی را دریافت نمودند. ابزار سنجش بکار رفته در این پژوهش شامل، پرسش‌نامه رضایت زناشویی انریچ (1989) و پرسش‌نامه فرسودگی زناشویی پاینز(mbq) (1996) می‌باشد که در دو مرحله پیش‌آزمون و پس آزمون در مورد گروه آزمایش و گواه اجرا شده است. داده‌ها از راه نرم افزار spss21 و روش آماری تحلیل کواریانس تجزیه و تحلیل شدند. نتایج حاکی از آن است که آموزش سبک زندگی باعث افزایش رضایت‌مندی زناشویی و کاهش فرسودگی زناشویی می‌شود که این یافته‌ها در سطح 05/0>p معنادار است. با توجه به این یافته‌ها، می‌توان از راه آموزش سبک زندگی به زوجین کمک کرد تا با اصلاح سبک زندگی خود، باعث غنی سازی زندگی مشترک خود شوند.