بررسی عوامل جامعه‌شناختی رضایتمندی زنان از خانه‌داری (نمونه ی موردی شهر تهران)

مطالعات جامعه‌شناسان نشان می‌دهد که نقش زن خانه‌دار پیچیده است، به این معنا که گروهی از زنان آن را ارضاکننده می‌دانند گروهی دیگر آن را یکنواخت و آزار دهنده ارزیابی می‌کنند. این مقاله که مبنا بر پژوهش است، میزان رضایت زنان نسبت به خانه‌داری را ارزیابی می‌کند. مبنای نظری این پژوهش نظریه ی رضایت مازلو است که نیازهای انسان را برای هماهنگی با شرایط کار در سه دسته خلاصه می‌کند: «سطح اول: نیازهای حیاتی و زیستی؛ سطح دوم: نیاز‌های ارتباطی؛ سطح سوم: نیاز به شکوفا شدن استعدادها» بر این اساس، هرکاری که سطوح بالاتری از نیازها را تامین کند، کارکنان آن دارای رضایت بیش تری هستند. روش تحقیق، کیفی و کمی (پیمایشی) است. حجم نمونه ی نهایی 390 نفر بوده است که 300 نفر آن را زنان خانه‌دار و 90 نفر دیگر را نیز زنان شاغل تشکیل می‌دهند. این نمونه‌ها با استفاده از نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای از مناطق بیست گانه ی شهر تهران انتخاب شده‌اند. نتایج تحقیق بیانگر آن است که زنان شاغل و خانه‌دار کار خانه را به کاری واقعی تعریف می‌کنند و انتظاراتی که از کار دارند این است که اولاً استقلال مالی و امنیت‌خاطر آنان را حفظ کند که شامل همان نیازهای سطح اول رضایتمندی شغلی است. در مرحله ی بعد کار هم باعث پیوندشان با دیگران شود و آن ها را از انزوا دور نماید و هم نتیجه ی کارشان در اختیار کسی (همسر) قرار گیرد که به او عشق می‌ورزند که با نیازهای سطح دوم رضایتمندی مطابقت دارد و نهایتاً این که کار، توان و استعداد آن ها را به کار گیرد که همان نیازهای سطح سوم رضایتمندی است.