آزمون مدل علی تمایز یافتگی و رضایت زناشویی

هدف از پژوهش حاضر، تحلیل رابطه ی علی تمایزیافتگی و رضایت زناشویی  بوده است. جامعه آماری این تحقیق، متآهلین عادی شهر شیراز می باشند . برای تعیین حجم نمونه با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی در دسترس و بر اساس تعداد مولفه های موجود در مدل، تعداد 310 نفر از زوجین عادی که شامل 155 زن و 155 مرد متاهل که طول مدت ازدواج آن ها بین 5 12 سال متغیر بوده و سن آن ها زیر50 سال باشد انتخاب گردید. ابزار گردآوری داده ها شامل مقیاس تمایز یافتگی خود اسکورن  و مقیاس رضایت زناشویی انریچ (فرم کوتاه) بوده  که روایی و پایایی ابزار مورد تایید قرار گرفت. تجزیه و تحلیل‌ داده‌ها با استفاده ازنرم‌افزار  spssو amos در دو سطح توصیفی و استنباطی صورت گرفت. نتایج نشان داد که ضریب تاثیر تمایز یافتگی خود بر رضایت زناشویی معنی دار است؛ بدین معنی که تمایز یافتگی خود بر رضایت زناشویی اثر مستقیم و معنی داری دارد.

A Causal model, self differentiation and Morital Satisfaction

The purpose of this study was to analyze the causal relationship between self differentiation and morital satisfaction. The statistical population of this study is ordinary married women in Shiraz. To determine the sample size, random sampling based on the number of components in the model was used.  Then,  310 normal couples consisting of 155 women and 155 married men whose marriage duration varied between 5 to 12 years were selected. They were under the age of 50. The data gathering tool included Scourner’s own differentiation scale and Enrich marital satisfaction scale (short form), which confirmed the validity and reliability of the instrument. Data analysis was done using SPSS and Amos software at two descriptive and inferential levels. The results showed that the effect of their differentiation on marital satisfaction was significant. This means that differentiation has a direct and significant effect on marital satisfaction.