تحلیل انتقادی گفتمان‌های قدرت و جنسیت در آثار نویسندگان زن دهه‌ی هشتاد (ارسطویی، پیرزاد، وفی)

دهه‌ی هشتاد دوران تغییرات اساسی در گفتمان‌های قدرت حاکم در ایران است. رقابت دو گفتمان اصلاح‌طلب و اصول‌گرا باعث ایجاد شکاف در هژمونی حاکم شد و این امکان را برای افراد جامعه به وجود آورد تا نگاهی نو به نقش‌ها و وظایف خود در جامعه بیندازند و به بازتعریف هویت فردی خویش بپردازند. یکی از گروه‌های اجتماعی که اثرات این تغییرات سیاسی و اجتماعی حاکم را در آن‌ها می‌توان بررسی کرد، نویسندگان زن هستند. در این مقاله 6 داستان از سه نویسنده‌ی زن مطرح دهه‌ی هشتاد (شیوا ارسطویی، زویا پیرزاد و فریبا وفی) بارویکرد تحلیل انتقادی گفتمان بررسی شده‌است. نتایج حاصل از این بررسی نشان می‌دهد که دگرگونی در گفتمان‌های قدرت و جنسیت حاکم در نحوه‌ی کاربرد زاویه‌ی دید، شیوه‌ی روایت و موضوع این داستان‌ها تاثیر مستقیم داشته‌است. استفاده از زاویه‌ی دید اول شخص و راوی زن نشان از صدادار شدن قشر بزرگی از جامعه دارد که تا پیش از این از رسانه‌ای برای صحبت از خواسته‌هایشان محروم بودند. زنان با پرداختن به موضوعاتی پیرامون مسائل و دغدغه‌های زنان طبقات مختلف جامعه و استفاده از روایت‌های خطی و سرراست، هم به آگاهی بخشی جامعه از شرایط و نیازهای این اقلیت جنسیتی دست می‌زنند و هم مخاطبان بیشتری را جذب نوشته‌های خود می‌کنند. در مقابل، همانطور که تغییر گفتمان‌های حاکم تاثیر مستقیمی بر آثار نویسندگان زن داشته‌است، آنان نیز از نوشتن به عنوان کنشی اجتماعی و ابزاری برای اعمال قدرت استفاده می‌کنند تا با نقد کلیشه‌های جنسیتی موجود، به تغییر تدریجی گفتمان‌های قدرت و جنسیت زمان خود بپردازند.

A critical analysis of power and gender discourses in the short stories of Iranian women writers from 2000 to 2010 (Arstoie, Pirzad, Vafi)

The years 20002010 made a period of fundamental changes in the dominant discourses of power in Iran. The rivalry between the two discourses of reformationsim and conservatism created a gap in the ruling hegemony and brought about the possibility for Iranian citizens to rethink their rules and functions in the society and to redefine their individual identities. One of the social groups among which the effects of these political and social changes can be observed is that of female writers. This study takes on to study six stories by three eminent female writers of the 2000s decade (Shiva Arastoui, Zoya Pirzad, and Fariba Vafi) with a critical discourse analysis approach. As the main result, this study demonstrates that the transformation of the ruling discourses of power and gender has had a direct effect on the points of view, narrative styles, and subjects of these stories. Employing the firstperson point of view, and a female narrator indicates that women have gained a voice significantly more powerful than the past. Addressing issues regarding the problems and concerns of women from various social classes and using straightforward, linear narratives, female writers create a social awareness of the needs and situations of this minoritized gender and also attract a wider audience. On the other hand, as the change of the ruling discourses has had a direct effect on the works of female writers, the latter have, in turn, used writing as a social act and a means for applying their power in order to gradually change the discourses of power and gender through a critique of the existing gender stereotypes