بررسی نقش میانجی عزت نفس و ریسک پذیری در تحلیل عوامل موثر بر خود اشتغالی زنان روستایی

امروزه یکی از معیارهای مهم برای سنجش درجه ی توسعه یافتگی یک کشور، سطح اشتغال زنان است. بنابراین توجه بیشتر به اشتغال زنان منجر به استفاده ی بهتر از این ظرفیت بالقوه در جامعه می‌شود. تحقیق حاضر با هدف بررسی عوامل موثر بر خود اشتغالی زنان روستایی انجام گرفت. جامعه آماری این پژوهش شامل زنان روستایی استان زنجان بودند که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تعداد 200 نفر از آنان انتخاب شد (که تنها 188 پرسش نامه قابل استفاده بود). ابزار گردآوری داده‌ها در این پژوهش، پرسش نامه بود. تجزیه و تحلیل داده‌ها به وسیله ی نرم افزارهای spss20  و amos20 انجام شد. داده های گردآوری شده با استفاده از تکنیک مدل سازی معادلات ساختاری تجزیه و تحلیل گردید. نتایج مدلسازی معادلات ساختاری با روش برآورد بیزی نشان داد: شرایط اقتصادی، شرایط اجتماعی، دوره‌های آموزشی و ترویجی، دارای اثر مستقیم معنی داری بر خوداشتغالی زنان روستایی هستند. همچنین، بر اساس نتایج مدل ساختاری میانجی مشخص شد که متغیر عزت نفس و ریسک‌پذیری در رابطه ی بین متغیرهای شرایط اقتصادی و اجتماعی دارای نقش میانجی جزئی بوده و متغیر ریسک‌پذیری از نقش میانجی کلی در رابطه بین دوره‌های آموزشی ترویجی بر خوداشتغالی زنان روستایی برخوردار است. به طور کلی مهیا بودن شرایط اقتصادی، اجتماعی و برگزاری برنامه‌های آموزشی و ترویجی متناسب همراه با تقویت قابلیت‌های فردی مانند عزت نفس و ریسک‌پذیری می‌تواند زمینه ساز توسعه ی خوداشتغالی در میان زنان روستایی باشد.