رابطه آموزه های دینی والدین و رشد اخلاقی کودکان دبستانی

این پژوهش با هدف تبیین آموزه های دینی والدین در رشد اخلاقی کودکان دبستانی صورت گرفت. روش پژوهش توصیفی ـ مقطعی از نوع همبستگی بود. بر این اساس از میان تمام دانشآموزان دبستانی شهر تهران در سال تحصیلی 94 ـ 93 نمونه ای به حجم 60 نفر (30 نفر دختر و 30 نفر پسر) با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه سنجش دینداری خدایاری فرد، آزمون رشد اخلاقی کلبرگ و پرسشنامه محقق ساخته تربیت دینی استفاده شد. یافته های پژوهش از طریق آزمونهای همبستگی و خی دو (مجذور کا) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و نشان داد که بین دینداری والدین و رشد اخلاقی کودکان رابطه معناداری وجود دارد 0/497 =r و مراحل رشد اخلاقی کودکان 7 تا 12 سال با الگوی کلبرگ مطابقت دارد به گونه ای که به موازات بالا رفتن سن، سطح استدلال اخلاقی آنان نیز رشد می یابد و بین تربیت دینی والدین و رشد اخلاقی کودکان دبستانی رابطه معنادار وجود دارد 27/9= x2 . هم چنین یافته ها نشان داد که تفاوت آماری معنادار در نیرومندی همبستگی بین دینداری والدین و رشد اخلاقی دانش آموزان برای دختران و پسران وجود دارد 0/001 >p. با توجه به یافته های پژوهش میتوان این گونه نتیجه گرفت که بین دینداری والدین و رشد اخلاقی کودکان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد اما این رابطه بر اساس متغیر جنسیت متفاوت است و یکی از دلایل عمده اعمال تربیتی متفاوت والدین بر اساس فرهنگ جامعه است