نقش فعالیت بدنی و ورزش در گذران اوقات فراغت معلولان جسمی

  مقدمه و هدف: فراغت زمان بیهوده و عبث تعبیر نمی شود و هدف این پژوهش بررسی نقش فعالیت بدنی و ورزش بر اوقات فراغت معلولان جسمی است. روش شناسی: تحقیق با توجه به هدف از نوع تحقیقات کاربردی، از نظر روش انجام تحقیق توصیفی و نحوه گردآوری داده‌ها به روش میدانی انجام شد، پرسشنامه 38سواله پس از تایید روایی محتوی و پایایی آلفای کرونباخ (82/0) در میان 355 نمونه آماری توزیع شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی استفاده گردید (05/0≥p). یافته ها: افزایش زمان فراغت معلولان در طی ده سال گذشته، میانگین زمان فراغت معلولان 5/6 ساعت در شبانه روز بوده که ورزش در این زمان در رتبه چهارم اولویت ها قرار داشت. بحث و نتیجه گیری: اعمال موارد ذیل ضروری به نظر می رسد: برنامه ریزی مدون ورزشی برای فراغت معلولین از طریق سازمان های ذی ربط، افزایش انگیزه معلولان برای انجام فعالیت بدنی و ورزش، فرهنگ سازی جامعه برای ایجاد آمادگی ذهنی و روانی در اقشار مختلف برای باور نقش و اهمیت ورزش معلولان.