آگاهی از ناهنجاری‌های جسمانی و تاثیر آن بر میزان عزت نفس و تصویر بدنی دختران دانشجو

مقدمه و هدف: در جهان مدرن امروزی هر چیزی در اطراف ما می‌بایست به خود و بدن وابسته باشد. تصویر بدنی بازنمایی درونی ظاهر بیرونی فرد است که این بازنمایی ابعاد جسمانی، ادراکی و نحوه نگرش فرد نسبت به بدن خود را در بر می گیرد و بدن و توانائی خود را درک می‌کند. هدف این پژوهش، بررسی نقش آگاهی از دارا بودن ناهنجاری های جسمانی در تعیین تصویربدنی صحیح و عزت نفس دختران دانشجو دانشگاه تبریز می باشد. روش شناسی: روش انجام تحقیق، از نوع علی  مقایسه ای است. افراد به روش نمونه گیری تصادفی ساده مورد غربالگری قرار گرفتند و 200 نفر از افراد دارای ناهنجاری، با بهره گیری از صفحه شطرنجی و آزمون نیویورک انتخاب شدند. شرکت کنندگان، دفترچه ای متشکل از پرسشنامه اطلاعات فردی، مقیاس تصویر بدنی ادراک شده (silhouette figure rating) و پرسشنامه عزت نفس روزنبرگ، را تکمیل نمودند و به دو گروه تقسیم شدند (گروه (1) افرادی که از دفورمیتی خود  اطلاع داشتند و گروه (2) از دفورمیتی خود ابراز بی اطلاعی کردند). یافته ها: براساس داده‌های تحقیق بیشترین شیوع ناهنجاری در کل افراد مربوط به لوردوز (گودپشتی) با 98.9% و کمترین شیوع ناهنجاری مربوط به پای پرانتزی با  6.7% بود. نتایج آزمون خی دو تفاوت معنی داری بین فراوانی های ناهنجاریهای اندام فوقانی و تحتانی دو گروه در سطح  نشان نداد. با استفاده از رگرسیون ساده خطی نشان داده شد که تصویر بدنی تقریباً 11% واریانس شاخص توده بدنی را در دو گروه تبیین می‌کرد (4.8= t و 34/0= beta). با استفاده از آزمون t استیودنت آماری تفاوت معنی‌داری در میزان عزت نفس دو گروه مشاهده نگردید (0.55=t، 0.05≤p). بحث و نتیجه گیری: نتایج به دست آمده حاکی از وجود عزت نفس پایین و یکسان بودن ادراک صحیح از تصویر بدنی در هر دو گروه است. از آنجایی که عزت نفس تحت تاثیر خودارزیابی فرد از ظاهرش و میزان رضایت او از این حوزه قرار می گیرد، وجود دفورمیتی و تغییر شکل بدنی ارزیابی از خود را تحت تاثیر قرار داده و کاهش عزت نفس افراد را به دنبال خواهد داشت. همچنین آگاهی از نوع و میزان دفورمیتی تنها امل موثر بر سطوح عزت نفس نمی باشد.