ارزیابی مقایسه‌ای دیدگاه مدیران صنایع در خصوص مزایای اکتسابی صنعت از ایجاد ارتباط با دانشگاه (مطالعه‌ی موردی: بخش تولیدی صنعت ورزش ایران)

مقدمه و هدف: ارتباط صنعت و دانشگاه موضوعی است که در دهه‌های اخیر در بسیاری از صنایع و دانشگاه‌های دنیا به عنوان راهکارهایی جهت افزایش درآمد، ارتقای علمی دانشگاه‌ها و صنایع و در نهایت توسعه‌ی کشور مطرح شده است. هدف از پژوهش حاضر شناسایی و رتبه‌بندی مزایای اکتسابی بخش تولیدی صنعت ورزش از ایجاد ارتباط با دانشگاه در گستره‌ی جغرافیایی ایران بود. روش شناسی: تحقیق حاضر از نوع کاربردی و با توجه به روش تحقیق از نوع توصیفی‌تحلیلی است. جهت جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌ی صنعت اِشام 2008 استفاده شد که ضریب پایایی آن بر اساس روش آلفای کرونباخ (86/0=α) محاسبه گردید. جامعه‌ی آماری تمامی شرکت‌های تولیدکننده‌ی محصولات ورزشی سراسر ایران بوده است (220=n) که تعداد 140 شرکت، نمونه‌ی تحقیق را تشکیل دادند. جهت تجزیه وتحلیل یافته‌های پژوهش از آمار توصیفی (جداول و نمودارها) و آمار استنباطی (آزمون فریدمن، یومن ویتنی و کروسکال والیس) و با استفاده از نرم‌افزار spss استفاده گردید. یافته ها: بر اساس نتایج حاصل از آزمون فریدمن از میان عوامل مورد بررسی انواع مزایای اکتسابی صنایع از ایجاد ارتباط با دانشگاه، عامل تولید به عنوان مهم‌ترین عامل شناسایی شد؛ همچنین بر اساس نتایج آزمون کروسکال والیس اختلاف معناداری بین دیدگاه مدیران در خصوص عوامل مورد بررسی مزایای اکتسابی صنعت از برقراری ارتباط با دانشگاه بر حسب سطح تحصیلات، سابقه ‌ی کاری و گستره‌ی فعالیت شرکت‌ها وجود داشت. بحث و نتیجه گیری: به طور کلی برای صنایع تولیدی محصولات ورزشی مهم‌ترین عامل جهت ارتباط با دانشگاه‌ها کسب منافع و مزایا به صورت مستقیم بوده که همانا این منافع و مزایا همان توسعه‌ی تولیدات شرکت بوده است.