تعیین روایی و پایایی آزمون رشد حرکتی درشت در کودکان 7 تا 10 ساله کم توان ذهنی شهر تهران

مقدمه و هدف: مهم ترین دوره رشد حرکتی، کودکی است و از مهمترین مراحل رشد حرکتی، رشد موثر مهارت های حرکتی بنیادی می باشد. هدف تعیین روایی سازه و سه جنبه از پایایی آزمون رشد حرکتی درشت2 در کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر 107 سالۀ شهر تهران است. روش‌شناسی: روش تحقیق از نوع توصیفی ـ همبستگی است. تعداد 205 کودک از بین کلیه کودکان 107 ساله کم توان ذهنی دبستان های شهر تهران متناسب با سن و جنس انتخاب شدند. ابزار تحقیق، آزمون اولریخ2 بود. پایایی به صورت پایایی همسانی درونی، آزمون مجدد و پایایی درون نمره گذار ارزیابی شد. ضرایب پایایی بر اساس ضریب همبستگی درون طبقه ای و به شیوه آلفای کرونباخ محاسبه شدند. روایی سازه به صورت تحلیل عاملی تاییدی و قابلیت تمایز سنی  با محاسبه ضریب گشتاوری پیرسون ارزیابی شد. یافته‌ها: ضریب پایایی همسانی درونی برای نمرۀ جابه جایی، کنترل شی و نمرۀ مرکب کل، به طور میانگین، به ترتیب77/0، 80/0 و 83/0 بدست آمد. پایایی همسانی درونی برای دختران در خرده آزمون جابه جایی 93/0 و کنترل شی 96/0 و همچنین برای نمرۀ مرکب کل 89/0 و در پسران به ترتیب 91/0، 89/0 و 90/0 بود. دامنه ضریب پایایی بازآزمایی از 80/0 تا 88/0 و پایایی درون نمره گذار 95/0 و بالاتر حاصل شد. برای ارزیابی روایی سازه همان طرح دو عاملی اولریخ2 فرض و مورد تائید قرار گرفت و نیز ضرایب همبستگی قابلیت تمایز سنی  از دیگر جنبه روایی سازه حمایت کرد. نتیجه گیری: در نتیجه، این مطالعه نشان داد که می توان آزمون را جهت سنجش رشد حرکتی درشت جامعه تحقیق با اطمینان بکار گرفت.