مقایسه میزان فرسودگی شغلی در بین مربیان رشته های کاراته و شنا

مقدمه و هدف: بررسی رفتارهای شغلی مربیان به منظور برنامه ریزی های دقیق و اصولی ضروری است تا از نظر شناسایی و رفع عوامل و منابع تنش زای شغلی تلاش های لازم از سوی مسئولان انجام پذیرد تا از هرگونه احتمال دلزدگی شغلی، بی انگیزگی و فرسودگی شغلی و احتمال انتقال تنش به ورزشکاران جلوگیری به عمل آید. بنابراین هدف از پ‍ژوهش حاضر، مقایسه میزان فرسودگی شغلی در بین مربیان کاراته و شنا می باشد. روش شناسی: روش انجام تحقیق از نوع علی _ مقایسه ای است. جامعه مورد نظر تحقیق، تمام مربیان شنا و کاراته شهرستان تبریز بودند که 85 مربی شنا و 50 مربی کاراته به صورت تصادفی ساده تعیین و در این پژوهش شرکت داده شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه فرسودگی شغلی ماسلاچ استفاده شد، میانگین سنی آزمودنی های تحقیق در مربیان کاراته 56/32 سال و مربیان شنا 71/30 سال است. در نمایش و تحلیل اطلاعات در سطح آمار توصیفی از فراوانی و درصد میانگین و در سطح آمار استنباطی از آ آزمون کولموگروف اسمیرنوف و تحلیل واریانس استفاده شد. یافته ها: با توجه به تجزیه تحلیل اطلاعات مشخص شد که حداکثر نمره فرسودگی شغلی در مربیان کاراته برابر با 86/95 و در مربیان شنا 21/88 است که نشان دهنده‎ میزان فرسودگی شغلی بیشتر در بین مربیان کاراته می باشد. علاوه بر این یافته های تحقیق حاکی از ان است که میزان خستگی عاطفی در مربیان کاراته و میزان کاهش کارایی فردی در مربیان شنا بطور معنی داری بیشتراست. ولی میزان خرده مقیاس مسخ شخصیت در بین مربیان کاراته و شنا تفاوت معنی‌داری ندارد. بحث و نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد که اکثریت مربیان رشته های ورزشی کاراته و شنا کم و بیش فرسودگی شغلی تجربه می کنند ولی میزان شیوع این نشانگان در مربیان این رشته ها متفاوت بوده که بیانگر این است که شرایط خاص کاری و ماهیت رشته های ورزشی تاثیر گذار بر شیوع فرسودگی شغلی می باشد.

Comparison of burnout among karate and swimming trainers

Purpose and Background: The evaluation of trainer's professional behavior is necessary for managers for planning more accurate and consistent, which can prevent the identification and elimination of occupational stress factors and resources, to maintaining physical and mental health of professional coaches from any possibility of job motiveless and burnout and prevent from transfer of stress to athletes. So the purpose of this study was to compare the rate of burnout among trainers of karate and swimming. Methods: The research method is a causalcomparative one. The populations of the study were all coaches of swimming and karate in the city of Tabriz. The swim coaches were 85 people and Karate coaches were 50 people and they were assigned randomly and participated in this study. Maslach Burnout Inventory was used to collect information; the mean age of the study subjects among Karate coaches were 32.56 years and among swimming Coaches were 30.71 years. The KolmogorovSmirnov test and Analysis of variance was used to display and analysis of data. Results: The data analysis revealed that the maximum score of Burnout among karate coaches were 95.86 and among Swimming Coaches were 88.21 which is indicating a greater degree of burnout among of karate trainers. Moreover, research findings indicate that the level of emotional exhaustion among karate trainers and the level of individual performance reduction among swimming coaches is significantly higher. But the depersonalization subscale has no significant differences between educators in karate and swimming fields. Discussion: The results indicate that the majority of karate and swimming coaches experience more or less burnout, although the prevalence of this syndrome were different between coaches of two fields which suggests that certain conditions of job and the nature of two sports is influencing the prevalence of burnout syndrome.