بررسی کیفیت مخزنی سازند داریان در میدان پارس جنوبی بر اساس مطالعه واحدهای جریانی هیدرولیکی و گونه های سنگی و ارتباط آن با ویژگی های بافتی و دیاژنتیکی رخساره های رسوبی

در این مقاله کیفیت مخزنی سازند داریان که یکی از مخازن نفتی میدان پارس جنوبی است با مطالعه واحدهای جریانی هیدرولیکی و گونه های سنگی مخزن که از بررسی داده های تخلخل و تراوایی سه چاه spo1 ، spo2 و spo3 از این میدان حاصل شده و همچنین بررسی ویژگی های بافتی و دیاژنتیکی رخساره ها که حاصل مطالعه بر روی مقاطع نازک این چاه ها بوده مورد بحث قرار گرفته است. بر اساس شاخص زون جریانی (fzi)، تعداد 6 واحد جریانی هیدرولیکی (hfu) برای رخساره های مخزن بدست آمد. این واحدهای جریانی هیدرولیکی عبارتند از hfua، hfub، hfuc، hfud، hfue و hfuf. در یک مقایسه کلی بین واحدهای جریانی هیدرولیکی تفکیک شده در مخزن، این واحدها به چهار دسته واحدهای جریانی با کیفیت مخزنی بسیار پایین (hfua و hfub)، پایین (hfuc) ، متوسط (hfud) و بالا (hfue و hfuf) تقسیم می شوند که ارتباط خوبی با ویژگی های بافتی و دیاژنتیکی رخساره ها نشان می دهند. همچنین، بر اساس مطالعات انجام شده، 4 گونه سنگی تعیین گردید. گونه سنگی1 عمدتا " در برگیرنده واحدهای جریانی با کیفیت مخزنی بسیار پایین و پایین است (b, c) و واحدهای جریانی متوسط (d) و بالا ( eوf) سهم کمتری در آن دارند. گونه سنگی2 از لحاظ ویژگی های مخزنی تا حدودی شبیه به گونه سنگی 1 است با این تفاوت که درصد واحدهای جریانی متوسط (d) و بالا (e) در این گونه سنگی نسبت به گونه سنگی 1 مقداری بیشتر و درصد واحدهای جریانی بسیار پایین و پایین مقداری کمتر است. گونه سنگی3 بیشتر با واحدهای جریانی بالا (e و f) و به مقدار کمتر با واحد جریانی متوسط (d) در ارتباط است. گونه سنگی4 نیز تنها با واحد جریانی بالا (f) در ارتباط است.