پهنه‌بندی پارامترهای اساسی طراحی سامانه‌های آبیاری بارانی مبتنی بر نتایج آزمایش های آب و خاک با استفاده از زمین آمار (مطالعه موردی: دشت‌های شهرستان اسلام‌آباد غرب)

حداکثر دبی آبپاش، حداکثر دور آبیاری و نیاز آبشویی از عوامل پایه ای طراحی سامانه های آبیاری بارانی هستند که بر اساس خصوصیات فیزیکی و شیمیایی آب و خاک تعیین می گردند. هدف از این مطالعه تهیه نقشه‌ مکانی پارامترهای مذکور در دشت‌های شهرستان اسلام‌آباد غرب واقع در استان کرمانشاه است. در این مطالعه از نتایج آزمایش‌های آب و خاک 261 طرح آبیاری‌ بارانی که منبع تامین آب آن ها چاه کشاورزی بوده است استفاده شد. نقشه های مربوط به خصوصیات آب و خاک و همچنین پارامترهای پایه ای محاسبه‌شده با روش های درون‌یابی کریجینگ و وزن‌دهی عکس فاصله (idw) برای شبکه های 100 متری تهیه گردید. نتایج پهنه بندی شوری آب زیرزمینی بر اساس روش های میان یابی کریجینگ و idw به ترتیب بیانگر این بود که 100 و 97 درصد آب زیرزمینی منطقه دارای هدایت الکتریکی کمتر از 700 میکرو زیمنس بر سانتی متر هست. نفوذپذیری نهایی خاک در مناطق غربی شهرستان که خاک آن دارای درصد رس بیشتری بود، کمتر از سایر مناطق بود. کمترین مقدار برای حداکثر دبی آبپاش در شبکه 20*20 متری در روش های کریجینگ و idw به ترتیب 0.95 و 0.57 لیتر در ثانیه محاسبه گردید. نتایج بیانگر این است که ازنظر کیفیت آب محدودیتی برای استفاده از آب های زیرزمینی منطقه برای آبیاری وجود ندارد. با توجه به اینکه کسر آبشویی کمتر از ده درصد محاسبه شد نیازی به در نظر گرفتن کسر آبشویی در محاسبات آبیاری نیست. با توجه به نتایج به‌دست‌آمده و نقشه های تهیه‌شده می توان بدون انجام آزمایش‌های آب و خاک جدید، نسبت به طراحی سامانه های آبیاری بارانی در دشت های مورد مطالعه اقدام نمود.

zoning of basic design parameters of pressurized irrigation systems based on the results of soil and water tests using geostatistics (case study: plains of islamabad-gharb)

maximum sprinkler flow rate, maximum irrigation interval, and leaching requirement are the primary factors in designing sprinkler irrigation systems, which are determined based on the physical and chemical properties of water and soil. this study aimed to prepare the spatial maps of the mentioned parameters in the plains of islamabad-gharb district, kermanshah province. in previous studies, kriging and idw methods have been found to be suitable for zoning the physical and chemical properties of groundwater and soil. asadzadeh et al. (2019) investigated the spatial changes of groundwater quality indicators in ardabil plain by kriging method to investigate the water situation in this area for irrigation systems. yonesi et al. (2020) also zoned some critical water quality parameters (such as nitrate) of the najafabad aquifer using the kriging method. kumar and sangeetha (2020) used the idw method to classify groundwater quality in the study area and classify it according to drinking and agricultural uses. karami and basirat (2015) evaluated the spatial variations of some surface soil characteristics of arsanjan plain by kriging and idw methods. on the other hand, a specific method can not be considered the best method for intermediation and zoning of these parameters. in this study, both methods were used for mediation.