مکان یابی مناطق مستعد اجرای سیستم‌های آبیاری سطحی و تحت فشار با استفاده از فرایند تحلیل سلسله مراتبی فازی در دشت میاندوآب

امکان سنجی و بررسی مناسب ترین مناطق اجرای سیستم های مختلف آبیاری، با توجه به کمیت و کیفیت آب، دارای اهمیت زیادی بوده و از اتلاف انرژی، سرمایه و هدر رفت منابع جلوگیری می کند. در این پژوهش با استفاده از فرایند تحلیل سلسله مراتبی فازی (fahp)، امکان اجرای سیستم های مختلف آبیاری (سطحی، بارانی و قطره ای) در دشت میاندوآب با توجه به کمیت و کیفیت آب زیرزمینی مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور معیارهای کمی و کیفی تاثیرگذار در اجرای هر یک از روش های آبیاری تعیین و توسط روش های زمین آماری پهنه بندی شدند. سپس با فازی نمودن لایه های رستری معیارها و محاسبه وزن اهمیت نسبی آن ها با استفاده از روش ahp، در نهایت این لایه ها پس از تاثیر وزن ها با هم ترکیب شده و لایه نهایی مناطق مستعد استحصال آب تهیه گردید. نتایج بررسی نقشه ها نشان داد که در روش های آبیاری سطحی، بارانی و قطره ای به ترتیب 32.32، 19.02 و 51.89 درصد از محدوده دشت دارای محدودیت جدی و خیلی زیاد جهت اجرای سیستم آبیاری مربوطه می باشند.