بررسی تاثیر تابع توزیع و روش برآورد تبخیرتعرق پتانسیل در تعیین شاخص شناسایی خشکسالی

ایران در مناطق خشک و نیمه خشک جهان واقع شده و بنابراین پایش خشکسالی در آن دارای اهمیت ویژه ای است. ارزیابی خشکسالی بر مبنای شاخص های خشکسالی همانند شاخص شناسایی خشکسالی (rdi) امری مرسوم است. بر اساس تعریف، شاخص شناسایی خشکسالی از برازش توزیع لاگ نرمال به مقادیر نسبت بارندگی بر تبخیرتعرق پتانسیل محاسبه شده توسط روش ترنت وایت برآورد می شود. در این تحقیق، تاثیر تغییر تابع توزیع و روش برآورد تبخیرتعرق پتانسیل در تعیین شاخص شناسایی خشکسالی در ایران مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور، از داده های 30 ایستگاه سینوپتیک در دوره زمانی 1339 تا 1393 استفاده شد. مقدار تبخیرتعرق پتانسیل با استفاده از روش پنمن مانتیث فائو به عنوان روش استاندارد محاسبه شد. علاوه بر روش استاندارد، 20 روش مختلف برای برآورد مقدار تبخیرتعرق مورد استفاده قرار گرفت. روش برتر برآورد تبخیرتعرق با استفاده از آماره ریشه میانگین مربعات خطا تعیین شد. سپس، با استفاده از مقادیر مختلف تبخیرتعرق و برازش توابع توزیع احتمالاتی متفاوت، مقدار شاخص شناسایی خشکسالی محاسبه شد. بر اساس نتایج به دست آمده، تغییر تابع توزیع احتمال و روش محاسبه تبخیرتعرق می تواند در تعیین شاخص شناسایی خشکسالی موثر باشد. همچنین، نتایج مقایسه مقادیر شاخص شناسایی خشکسالی محاسبه شده بر اساس برازش مناسب ترین تابع توزیع احتمال به مقادیر نسبت بارندگی بر تبخیرتعرق پتانسیل که با استفاده از دو روش برتر و روش استاندارد برآورد شد، نشان داد که در صورت وجود داده های کافی بهتر است از روش پنمن مانتیث فائو برای محاسبه شاخص شناسایی خشکسالی در 90 درصد ایستگاه های موردمطالعه استفاده نمود.