بررسی آزمایشگاهی اثر نفوذپذیری و طول سری آبشکن‌ها بر ابعاد چاله‌ آبشستگی در شرایط غیر مستغرق در قوس 90 درجه‌ ملایم

تغییرات رودخانه‌ای به‌صورت فرسایش و رسوب‌گذاری متناوب دربستر،تخریب وتعریض دیواره‌ها وسواحل،جابجایی الگوی مارپیچی و راستای جریان،تغییرشکلرودخانه (شریانی مارپیچی مستقیم)،میانبری ویا انحراف مسیررخمی ‌دهد. یکی از روش های متداول ساماندهی و کنترل فرسایش کناری در قوس رودخانه ها، استفاده از آبشکن می باشد. در تحقیق حاضر به بررسی سه نفوذپذیری 0، 33 و 64‌ درصد و سه طول موثر 10.5، 14 و 17.5سانتی متر معادل 0.15، 0.2 و 0.25 عرض فلوم با چهار عدد فرود 0.21، 0.23، 0.26 و 0.28 بر ابعاد چاله آبشستگی در قوس 90 درجه‌‌ ملایم پرداخته شده است. نتایج نشان داد که با افزایش نفوذپذیری در هر سه طول موثر آبشکن ها، ابعاد چاله آبشستگی در عدد فرود ثابت جریانکاهش می یابد، به‌طوری‌که در آبشکن با طول موثر 14 سانتی‌متر با افزایش نفوذپذیری به میزان 33‌ درصد نسبت به حالت 0‌درصد (نفوذتاپذیر)، حداکثر عمق، طول و عرض چاله آبشستگی در عدد فرود 0.28 به ترتیب به میزان 59.8، 47.9 و 38.6 درصد کاهش می‌یابد و همچنین با افزایش نفوذپذیری به میزان 64‌ درصد نسبت به حالت 0‌ درصد (نفوذتاپذیر)، نسبت مزبور به ترتیب به میزان 82.9، 66.0 و 47.5 درصد کاهش می‌یابد. در هر سه حالت نفوذپذیری، با افزایش طول موثر آبشکن، ابعاد چاله آبشستگی به طور قابل ملاحظه‌ای افزایش می‌یابد، به‌طوری‌که، بیشترین و کمترین ابعاد چاله آبشستگی مربوط به آبشکن با طول موثر 17.5 و 10.5 می باشد. همچنین، با افزایش عدد فرود میزان آبشستگی افزایش یافته و بیشترین مقدار آبشستگی، در ناحیه انتهایی قوس خارجی به وقوع پیوسته است.