تاثیر بافت خاک، و شوری و نسبت جذب سدیم آب آبیاری بر دقت اندازه گیری رطوبت خاک بوسیله ی دستگاه تتاپروب

اندازه گیری رطوبت خاک برای مدیریت بهتر سیستم های آبیاری بسیار مهم است. یکی از روش های غیرمستقیم اندازه گیری رطوبت خاک، استفاده از دستگاه تتاپروب می باشد. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر بافت خاک، و شوری (ec) و نسبت جذب سدیم آب آبیاری (sar) آب آبیاری بر دقت دستگاه تتاپروب بود. برای این منظور آزمایشی به صورت گلدانی و در قالب طرح فاکتوریل، با سه تیمار و سه تکرار شامل بافت خاک در سه سطح (لوم سیلتی، لوم و لوم شنی)، ec  آب آبیاری در چهار سطح (0.5، 3، 6 و 9 دسی زیمنس بر متر) و  sar آب آبیاری در چهار سطح (2، 8، 14 و 20) انجام شد. گلدان ها پس از آماده سازی، تا حد اشباع آبیاری شدند. پس از آن میزان رطوبت خاک درمحدوده نقطه اشباع تا نقطه پژمردگی دائم، به روش وزنی و با استفاده از دستگاه تتاپروب اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که هر سه عامل بافت، ec و sar، از لحاظ آماری تاثیر معنی داری بر قرائت دستگاه تتاپروب دارد. میانگین مقادیر مجموع مربعات خطای تمامی روش های کالیبراسیونی نشان داد که دستگاه در بافت لوم شنی دارای دقت بیشتری (cm3/cm0.306=rmse) نسبت به بافت لومی ( cm3/cm0.3087=rmse) است. شوری آب آبیاری در هر سه بافت، کاهش محسوس دقت دستگاه را در پی داشت. افزایش sar آب آبیاری در دو بافت لوم و لوم شنی، باعث کاهش دقت دستگاه و در بافت لوم سیلتی و در شوری های کمتر از 6 دسی زیمنس بر متر، باعث افزایش دقت دستگاه شد. از بین توابع کالیبراسیونی، روش غیرخطی ویژه در هر سه بافت، از دقت به نسبت بالایی در برآورد رطوبت برخوردار بود (cm3/cm0.3052=rmse). روش روت و همکاران بهترین روش در بافت لوم سیلتی ( cm3/cm0.3055=rmse) شناخته شد.