اصلاح برنامه‌ریزی آبیاری گیاه سیب‌زمینی به منظور ارتقاء شاخص بهره‌وری آب

بزرگ‌ترین چالش کشاورزی پایدار در اغلب کشورهای جهان دست‌یابی به منابع آب پایدار بوده و حفظ منابع آب مستلزم بهینه‌سازی مصرف آن در بخش‌های مختلف به خصوص در بخش کشاورزی است. این تحقیق با هدف اصلاح مدیریت مصرف آب از طریق اعمال روش‌های کم‌آبیاری برای ارتقاء بهره‌وری و شاخص کارایی مصرف آب در گیاه سیب‌زمینی در منطقه شهرکرد انجام شده است. بر این اساس مقادیر شاخص‌های مدیریتی از جمله راندمان‌های کاربرد، یکنواختی توزیع و کفایت آبیاری در شرایط تامین 60، 80، 100 و 120 درصد نیاز آبی گیاه سیب‌زمینی در قالب یک طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه شهرکرد طی خرداد تا مهر 1393 سنجش گردید. تعیین شاخص‌های مدیریتی مذکور مستلزم اطلاع کافی از مقادیر و نحوی توزیع آب نفوذ یافته ‌می‌باشد. به این منظور در این تحقیق با طراحی و نصب شش دستگاه تعیین‌گر جبهه رطوبتی ساده در ابتدا، وسط و انتهای هر شیار در دو عمق، وضعیت آب نفوذ یافته در عمق خاک در طول هر شیار تعقیب و سنجش شد. بر اساس نتایج این تحقیق متوسط راندمان‌ کاربرد تیمارهای آبی فوق‌الذکر به ترتیب 81.26، 68.09، 56.26 و 46.92 درصد اندازه‌گیری شد؛ این در حالی است که کمترین میزان راندمان کفایت و توزیع مربوط به تیمار 60 درصد با مقادیر به ترتیب 86.29 و 75.56 درصد می‌باشد. نتایج نشان می‌داد که مدیریت آبیاری مزرعه سیب‌زمینی در این منطقه با لحاظ داشتن مقدار تخلیه مجاز معادل 47 درصد و کاربرد آبی معادل 80 درصد نیاز آبی منجر به بیشترین راندمان کارایی مصرف آب (83.1 کیلوگرم بر مترمکعب) خواهد شد.