بررسی کارکردهای مهندسی رزمی در جنگ های ترکیبی

تحقیق حاضر متمرکز بر موضوعی است که نحوه به‌کارگیری توانمندی های یگان های مهندسی رزمی نزاجا در جنگ‌های ترکیبی را تبیین می‌نماید. باتوجه به ظهور جنگ‌های ترکیبی و ناشناخته بودن آن، این سوال مطرح گردیده که مهندسی رزمی نزاجا چگونه باید از قابلیت‌های خود در این جنگ بهره ببرد؟ مهندسی رزمی یکی از بخش‌های عمده نزاجا بوده که نقش بسزایی در افزایش توان رزمی یگان‌های تک‌ور در نبردها ایفا می‌کند. این نقش آن‌قدر حیاتی است که از آن به‌عنوان کلید آفند و قفل پدافند نام می‌برند؛ لذا تبیین چگونگی به‌کارگیری این یگان ها در نبردهای آینده با رویکرد هیبریدی هدف این تحقیق می باشد. پس از جمع‌آوری اطلاعات اولیه از طریق اسناد و منابع معتبر و تجزیه‌وتحلیل آن، مشخص گردید که تحرک با شاخصه‌های شناسایی مهندس، ایجاد جاده و پل و رفع موانع و ضدتحرک با شاخصه‌های ایجاد میادین مین، تخریبات، ایجاد تخریبات انفجاری و ایجاد تله‌‌های انفجاری از تاثیرگذارترین مولفه‌های مهندسی رزمی شناخته می‌شود. داده‌های آماری هریک از شاخصه‌های مذکور از بین 45 نفر از افراد صاحب‌نظر و آشنا به مقوله جنگ های ترکیبی و مهندسی رزمی و مولفه‌های آن جمع‌آوری و به روش کمی (روش های آماری توصیفی و استنباطی) مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت؛ و مطابق یافته ها، مولفه‌های تحرک و ضدتحرک به‌ترتیب با ضریب توافقی 0/531 و 0/617 در جنگ های ترکیبی تاثیرگذار بودند. درنهایت این نتیجه حاصل گردید که باتوجه به پیچیدگی‌های جنگ ترکیبی و اهمیت سرعت در آن، انجام هر یک از شاخصه‌های اشاره‌شده با استفاده از تجهیزات هوشمند و ابتکاری در اولویت‌ اول قرار دارد.