اثر مقدار آبیاری بر خصوصیات کمی و کیفی سویا (Glycine Max L) رقم هابیت

به‌منظوربررسی تاثیرمقدار آبیاری برخصوصیات کمی وکیفی سویا، آزمایشی درقالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکراردرکرمانشاه، در تابستان 1394اجراشد. تیمارهای مورد مطالعه شامل هشت تیمار 100%(t1)، 120% (t2)، (t3) 80% و (t4) 60% نیاز آبی در تمام مراحل رشد گیاه و (t5) 80% و (t6) 60% نیاز آبی در مرحله رشد رویشی و همچنین و (t7)80% و (t8) 60% نیاز آبی در مرحله رشد زایشی بود که در مورد تیمارهای t5، 6t ،t7، و t8 در خارج از دوره‌های مزبور، مقادیر آبیاری برابر تیمار 100% یا شاهد (t1) اعمال شد. درپایان رشد،برخی خواص هندسی وثقلی مربوط به دانه شامل طول،عرض، سطح، محیط، نسبت طول به عرض، کرویت، فاصله مرکز ثقل تا محل تقاطع طول و عرض با استفاده از مدل smartgrainو همچنین اجزای عملکرد شامل شاخص سطح برگ، تعداد غلاف‌های پر و خالی، وزن و تعداد دانه‌ها، وزن خشک و ارتفاع گیاه اندازه‌گیری و مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که آبیاری برکلیه صفات موردمطالعه به‌جز ضریب دایرگی و فاصله بین مرکز ثقل دانه و محل تقاطع طول و عرض دانه معنی ‌داربود. بر این اساس، حساس‌ترین مرحله به تنش آبی مرحله گلدهی و اعمال تنش 60 درصد نیاز آبی در کل دوره رشد گیاه شناسایی شد. بیشترین بهره‌وری آب هم در عملکرد دانه و هم در عملکرد روغن در تیمار 120 درصد حاصل شد. و تیمار اعمال تنش 80 درصد نیاز آبی در مرحله رشد رویشی بعد از تیمار 120 درصد بیشترین بهره‌وری آب در عملکرد روغن و دانه را داشت. بطور کلی نتایج بدست آمده نشان می‌دهد در صورت نیاز به اعمال کم آبیاری به گیاه سویا بهتر است این کم آبیاری در مرحله رشد رویشی و به میزان 20 درصد نیاز آبی (80 درصد تامین نیاز آبی) باشد.