ارزیابی و مقایسه دو مجموعه توابع انتقالی در برآورد برخی نقاط منحنی مشخصه رطوبتی خاک

منحنی مشخصه رطوبتی خاک در پژوهش‌های آب و خاک مربوط به آبیاری و زهکشی، حفاظت خاک و انتقال املاح اهمیت فراوانی دارد. از آنجا که اندازه گیری مستقیم این ویژگی از خاک، وقت گیر و هزینه براست، می‌توان با برآورد نقاط منحنی مشخصه رطوبتی با استفاده از توابع انتقالی و ویژگی های زود یافت خاک، در زمان و هزینه ها صرفه‏جویی کرد. هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی و مقایسه توابع انتقالی استواریبیگی (1392) و قنبریانمیلان (2010) که هر دو از یک بانک اطلاعاتی یکسان (unsoda) استخراج شده‌اند، در برآورد هشت نقطه از منحنی مشخصه رطوبتی می‌باشد. برای این منظور، از داده های 119 نمونه خاک های بانک اطلاعات خاک hypres استفاده شد. نتایج نشان که توابع استواری-بیگی (1392) در مکش های کم، کارآیی خوب و مشابه با توابع قنبریان میلان (2010) دارد. در مکش های زیاد و نزدیک به نقطه پژمردگی دائم، توابع استواری-بیگی (1392) که از بعد فرکتال اجزای بافت خاک به عنوان متغیر مستقل ورودی استفاده می کنند، کارآیی بیشتری نسبت به توابع قنبریان میلان (2010) دارند. در برخی از مکش ها نیز هر دو تابع استواری-بیگی (1392) و قنبریانمیلان (2010) کارآیی مناسبی در برآورد رطوبت خاک نداشتند. به‌طور کلی، می توان نتیجه گرفت که استفاده از توابع استواری-بیگی (1392) (با یک پارامتر ورودی، بعد فرکتال) در تخمین نقاط منحنی رطوبتی کارآیی مشابه و گاهی بهتر نسبت به توابع قنبریان میلان (2010) (با تعداد زیاد متغیرهای ورودی) دارد.